"Τώρα συγκινούμαι όλο και πιο αραιά, όλο και πιο δύσκολα. Έχει αρχίσει να μουδιάζει κάτι μέσα μου. Δεν είναι οργανικό, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, λόγου χάρη. Άλλο είναι, πιο ύπουλο, τρομακτικό. Κάτι από την καρδιά και το μυαλό μου. Λες να 'ναι η ιδέα μου;"
Η αγωνία της Δέσποινα εκφράζει το φόβο των ανώνυμων γυναικών, που βλέπουν τη ζωή να γλιστράει μέσ' από τα χέρια του. Η κραυγή της γίνεται και κραυγή τους, πορεία της πορεία τους. Η αφήγησή της συντονίζεται με την πρόσφατη ελληνική ιστορία κι έχει δύο όψεις: από τη μια είναι η καθημερινότητα που κυλάει γεμάτη μικρές και μεγάλες εντάσεις, από την άλλη το πεπρωμένο που εμφανίζεται κάθε φορά απρόβλεπτα. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι το πείσμα μιας γυναίκας που αντέχει στις αναποδιές και βρίσκει το θάρρος να σαρκάζει.
Ο Κώστας Αρκουδέας γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Έκανε σύντομες καλοκαιρινές δουλειές στα νησιά και πιο μόνιμες αθηναϊκές. Μετά την επιστροφή του από τη Σαντορίνη, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια, εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ παράλληλα ήταν σύμβουλος σε εκπομπή βιβλίου στην κρατική τηλεόραση. Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1986 τη συλλογή διηγημάτων "Άσ’ τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει". Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα" (1987), "Το τραγούδι των τροπικών" (1988), "Το παλιό δέρμα του φιδιού" (1992), "Τα κατά Αιγαίον πάθη" (1994), "Ποτέ τον ίδιο δρόμο" (1999), "Ο πειρατής" (2003), "Ο Μεγαλέξανδρος και η σκιά του" (2004), "Ο αριθμός του Θεού" (2008). Ακόμα έχει εκδώσει τις νουβέλες "Και πρόσεχε να μην πετρώσεις" (1996), "Αναζητώντας την ιδανική γυναίκα" (2002), τη συλλογή διηγημάτων "Όλες οι μέρες Κυριακή" (2000), τη συλλογή μικρών κειμένων "Τα σιγκλάκια" (2010) και το παραμύθι "Η πολύχρωμη σβούρα" (2013). Εξακολουθεί να εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων.
