Είναι φορές που η θύμηση μοναχά μιανής ιτιάς, που λες και καθρεφτίζει τα ήσυχα νερά της λίμνης, σου φέρνει στην καρδιά πρώτα έναν πόνο, κάτι σα φούσκωμα, και στο μυαλό, μετά, θύμησες από τις πιο γλυκές σου μέρες -ολόκληρο κόσμο σου κουβανά: ένα γέρο χωρατατζή, μια γάτα μες στη μαργιολιά, μια κασετίνα που κρύβει στα γρανάζια της όλες τις μουσικές του κόσμου... Είναι φορές που, μες στο καταχείμωνο -σκέψου τα όλα κουκουλωμένα απ' το χιόνι-, λες, "Μα ναι, μα ναι -κάτ' απ' το λευκό στρώμα, άλλο δεν κρύβεται, παρά το καλοκαίρι!"
Ο Κονσταντίν Γκεόργκιεβιτς Παουστόφσκι (1892-1968) ανήκει στους νεότερους συγγραφείς της Ρωσίας που αγαπήθηκαν πολύ στη χώρα τους, αλλά μεταφράστηκαν και στο εξωτερικό. Είκοσι χρονώ γράφει το πρώτο του διήγημα (Στο νερό), ενώ ήδη σπουδάζει στο Κίεβο. Μετά το '17 δουλεύει σε ειδησεογραφικά πρακτορεία, γράφοντας, παράλληλα, διηγήματα: Θαλασσινά σκίτσα (1925), Μινετόζα (1927), Περαστικά πλοία (1928), κι ένα μυθιστόρημα: Αστραφτερά σύννεφα (1929) -όλα του τα έργα χαρακτηρίζονται απ' το έντονο, δυναμικό τους θέμα, που, όμως, παρουσιάζεται με λυρισμό και ήπιους τόνους. Πλατύτερα γνωστός γίνεται με τη νουβέλα του Καρά-Μπουγκάζ (1932) και με τα μικρά του διηγήματα, όπου, πλέον, επιδίδεται. Απ' το 1945 ώς το 1963 εκδίδει έξι τόμους της αυτοβιογραφίας του (Ιστορία για τη ζωή).
Μη Διαθέσιμο
