Η έκλειψη της εσχατολογίας φαίνεται να έθρεψε ποικίλους μεσσιανισμούς της ιστορίας, από την χριστιανική πολιτεία ως τα ποικίλα ιδεολογικά σχήματα του 20ού αιώνα. Από μια σκοπιά, ολόκληρη η πορεία του δυτικού πολιτισμού μοιάζει να είναι ένας παρανοημένος και εγκόσμιος εσχατολογισμός δίχως πλέον χριστιανικό νόημα και σκοπό. Ενώ η ιδέα της προόδου και της ιστορικότητας του ανθρώπου εισήχθη δυναμικά στη δυτική σκέψη και φιλοσοφία με την βιβλική παράδοση του Χριστιανισμού, η νεωτερικότητα, αντιδρώντας στις ιεροκρατικές δομές του μεσαιωνικού χριστιανισμού προχώρησε σε ένα πρόγραμμα εκκοσμικευμένης εσχατολογίας, θεμελιώνοντας την ιστορία και την αυθυπερβατική διάσταση του ανθρώπου σε μια μηδενιστική νοηματοδότηση. Η εποχή μας γίνεται ολοένα και περισσότερο εποχή της αβεβαιότητας, της σύγχυσης, της απελπισίας και, κυρίως, του μηδενισμού, ο οποίος προβάλλει ως η νέα οντολογία που κινεί τον μετανεωτερικό μας κόσμο. Αλλά ο προορισμός του ανθρώπινου πολιτισμού δεν είναι άσχετος από τον τελικό προορισμό του ανθρώπου. Η ιστορία δεν είναι το "πανδοχείο" όπου παίζεται το δράμα της ανθρώπινης μοίρας, αλλά έχει νόημα μόνον επειδή πρόκειται να φθάσει σε ένα τέλος. Διαφορετικά, η ατελεύτητη πρόοδος δεν έχει κανένα νόημα. Στην εποχή μας δεν χρειαζόμαστε μια εκκοσμικευμένη εσχατολογία αλλά μια νέα φιλοσοφία της ιστορίας, την οποία μπορεί να εμπνεύσει μια αυθεντικά εσχατολογική θεολογία της ιστορίας. Όταν η ιστορία και η ζωή του ανθρώπου φωτίζονται από την προοπτική των εσχάτων και του τέλους, η υπέρβαση της διαλεκτικής ανθρώπου, κόσμου και ιστορίας, ελευθερίας και αναγκαιότητας, δεν θα αποβαίνει τραγική ουτοπία και αυταπάτη.
Ο Σταύρος Γιαγκάζογλου γεννήθηκε στη Δράμα το 1962 όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Το 1984 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε επίσης οικουμενική θεολογία στη Γενεύη (Institut Oecumenique de Bossey, 1983), μεσαιωνική θεολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Fribourg στην Ελβετία (1985-1988). Το 1988 διορίσθηκε καθηγητής θεολόγος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 1995 αναγορεύθηκε διδάκτωρ θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στο συστηματικό κλάδο της θεολογίας. Έλαβε μέρος ως προσκεκλημένος ομιλητής σε διάφορα συνέδρια, σεμινάρια και διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δίδαξε με ανάθεση μαθήματος στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1997) και ως επισκέπτης-καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου (2005). Συνεργάσθηκε ως ερευνητής στο Πρόγραμμα της Ακαδημίας Αθηνών, "Ελληνισμός και Χριστιανισμός ως παράγοντες διαμόρφωσης της ελληνικής ταυτότητας" (1994-1996). Είναι συγγραφέας αλλά και διδάσκων από το 2006 του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών "Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία". Ίδρυσε στην Θεσσαλονίκη τον "Δόμο Γραμμάτων και Τεχνών", φιλοξενώντας διαλέξεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και εκθέσεις ζωγραφικής (1997-1999). Από το 2000 έως το 2008 υπήρξε διευθυντής του τριμηνιαίου περιοδικού λόγου και τέχνης "Ίνδικτος" στην Αθήνα. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης και μέλος της συντακτικής επιτροπής του θεολογικού περιοδικού "Αναλόγιον" (2001-2003). Συνδιευθύνει την σειρά θεολογικών μελετών "Ιδιόμελα" και την ελληνική έκδοση της γαλλικής πατρολογικής σειράς "Sources Chre tiennes" των εκδόσεων "Ίνδικτος". Το Νοέμβριο του 2002 εξελέγη Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε θέση ειδικότητας Θεολόγου και ανέλαβε καθήκοντα τον Απρίλιο του 2003. Τον Αύγουστο του 2008 εξελέγη μέλος της Acade mie Internationale des Sciences Religieuses, η οποία εδρεύει στις Βρυξέλλες. Είναι μέλος του Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Από τον Ιανουάριο του 2004 είναι τακτικό μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης. Ως Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου συμμετέχει σε ποικίλες επιτροπές και προγράμματα. Από το 2005 οργάνωσε και διευθύνει το Γραφείο Τύπου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Από το 2004-2008 και για δύο θητείες υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης του Κύριου Προσωπικού του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Πραγματοποίησε εισηγήσεις σε ενημερωτικές συναντήσεις, ημερίδες και συνέδρια με Σχολικούς Συμβούλους και καθηγητές θεολόγους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για θέματα θρησκευτικής αγωγής, αλλά και για θέματα άλλων εκπαιδευτικών και ερευνητικών προγραμμάτων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Εκπροσώπησε το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων σε διεθνή συνέδρια στο Παρίσι και το Κάιρο. Συμμετείχε σε εκπαιδευτικές αποστολές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στις Η.Π.Α. και στη Μεγάλη Βρετανία. Με πρωτοβουλία του πραγματοποιήθηκε συνάντηση της επιτροπής παιδείας των εν Ελλάδι Ρωμαιοκαθολικών και του τομέα θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, κατά την οποία συζητήθηκαν για πρώτη φορά από κοινού ζητήματα που αφορούν τα σχολικά εγχειρίδια των Θρησκευτικών στα σχολεία της Συνόδου των Ρωμαιοκαθολικών στην Ελλάδα και αποφασίσθηκε η χρήση κοινών διδακτικών βιβλίων στο μάθημα των Θρησκευτικών. Επόπτευσε τη συγγραφή των νέων διδακτικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο για τον μαθητή και τον καθηγητή καθώς και τα συνακόλουθα εκπαιδευτικά λογισμικά (2003-2006). Σε συνεργασία με την αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για την Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, συμμετείχε εκ μέρους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στην οργανωτική επιτροπή προετοιμασίας και διεξαγωγής του διεθνούς συνεδρίου με θέμα: "Ορθοδοξία και Παιδεία. Τα Θρησκευτικά ως μάθημα ταυτότητας και πολιτισμού", (Βόλος 2004). Συμμετείχε εκ μέρους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στην οργανωτική επιτροπή του διεθνούς συνεδρίου με θέμα "Η Αγία Γραφή και ο σύγχρονος Ευρωπα
Μη Διαθέσιμο
