Κοινωνικός αναρχισμός ή Lifestyle αναρχισμός

Στην ιστορία της πολιτικής θεωρίας δεν υπάρχει, ίσως, άλλη έννοια τόσο παρεξηγημένη -εσκεμμένα ή μη- από αυτή του αναρχισμού. Ο "κακός" αναρχικός ταυτίζεται με τον βίαιο, τον τρομοκράτη, το ληστή, τον προβοκάτορα, τον αμοραλιστή, το ναρκομανή, το φρικιό κ.τλ. Από την άλλη, με την ίδια ευκολία, η εικόνα του "καλού" αναρχικού προβάλλεται πάνω στον εστέτ καλλιτέχνη, τον μποέμ διανοούμενο, τον καινοτόμο βουλευτή, τον ριζοσπάστη ιερέα, ακόμα και στον χορηγό επιχειρηματία. Σε αυτό το βιβλίο ο Μάρρεϊ Μπούκτσιν, με ενεργή παρουσία έξι δεκαετιών στο επαναστατικό κίνημα, δε μάχεται ανεμόμυλους, δεν ψάχνει συνωμοσίες. Ξεκινώντας από το αναρχικό κίνημα της Βορείου Αμερικής αναζητάει την ευθύνη των ίδιων των αναρχικών για αυτή τους την εικόνα. Αναφέρεται σε ένα κίνημα που εξυψώνει την προσωπική αυτονομία και όχι την κοινωνική απελευθέρωση, που αναζητάει τον εσωτερισμό και όχι τον κριτικό λόγο και τελικά αντικαθιστά την υπεύθυνη στάση με την ελευθερία του συναισθήματος. Από εκεί και πέρα είναι φυσιολογικό, κατά τον συγγραφέα, να μην έχει τη δυνατότητα να μαζικοποιηθεί και να πείσει και, τελικά, να γίνεται εύκολος στόχος για κάθε είδους "κριτική".