Ο Ντελέζ γράφει για τις τέχνες όχι με την ιδιότητα του κριτικού αλλά του φιλοσόφου. Ο ίδιος επιμένει πως τα κείμενά του πρέπει να διαβαστούν ως φιλοσοφικά έργα, με την πιο κλασική έννοια του όρου. Ο Ντελέζ εξάγει έννοιες από τα λογοτεχνικά έργα που εξετάζει, όπως και από τις συνδέσεις που εγκαθιστά μεταξύ φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και των άλλων τεχνών. Τα Κριτικά και κλινικά δεν είναι μια απλή συλλογή άρθρων, μολονότι τα περισσότερα δοκίμια του είναι αφιερωμένα σε μεμονωμένους συγγραφείς· αντιθέτως αναπτύσσει σε αυτά μια σειρά από έννοιες σαν μοτίβα που εμφανίζονται και επανεμφανίζονται και μάλιστα συνέρχονται σε ολοένα πιο σύνθετες αντιστικτικές σχέσεις, ώστε να βρίσκουν - θα μπορούσε κανείς να πεί - μια θέση σε μια λογική της Λογοτεχνίας που είναι συνάμα και η λογική της “Ζωής”.
Daniel Smith
Ο γάλλος φιλόσοφος Gilles Deleuze γεννήθηκε το 1925 στο Παρίσι. Δίδαξε φιλοσοφία σε λύκεια (Amiens, Ορλεάνη, Παρίσι) και στα πανεπιστήμια της Σορβόννης (1957-1960), της Λυών (1964-1969) και της Βενσέν (1969-1987). Κατά το διάστημα 1960-1964 διετέλεσε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Κυριότερα έργα του: "Difference et repetition" (1968)· "Ο Σπινόζα και το πρόβλημα της έκφρασης" (1969)· "Logique du sens" (1969)· "Ο Αντι-Οιδίπους" (1972, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Mille Plateaux" (1980, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Le pli-Leibniz et le baroque" (1988)·"Qu'est-ce que la philosophie?" (1992, σε συνεργασία με τον Felix Guattari). Το 1992 επιδεινώνεται σοβαρά η πνευμονική πάθηση από την οποία έπασχε ήδη από το 1968. Στις 4 Νοεμβρίου του 1995 ο Deleuze αυτοκτονεί. Ένα γαλλικό περιοδικό έδωσε τον εξής σύντομο χαρακτηρισμό του Deleuze, που φαίνεται να υιοθέτησε και ο ίδιος: "Ταξίδεψε λίγο, δεν προσχώρησε ποτέ στο κομμουνιστικό κόμμα, δεν υπήρξε ποτέ φαινομενολόγος ούτε χαϊντεγκεριανός, δεν παραιτήθηκε από τον Μαρξ, ούτε απαρνήθηκε τον Μάη του '68".
