Ένας αριστοφανικός συλλέκτης ανεκδότων, ένας αινιγματικός Ωνάσης, πατέρες και γιοι σε εμπόλεμη κατάσταση, ένας επιχειρηματίας και η Pωσίδα του, μια γυναίκα κατά τη διάρκεια χημειοθεραπείας αναπολεί τη ζωή της, το ευφρόσυνο πλησίασμα μάνας και κόρης, η παράδοξη απειλή ενός αρμονικού γάμου, ένας περιχαρακωμένος άντρας χάνει τα δώρα της ζωής, το διπλό μυστικό μιας γυναίκας και του ομοφυλόφιλου μοναχογιού της, ένας απροσάρμοστος μπάρμαν, ένας γάμος σε πνεύμα Λουί Bουιτόν, ένας φλογερός εργολάβος αυθαιρέτων, γυναίκες και άντρες στην κρίση της μέσης ηλικίας, ο γιος που επιβάλλει εμπάργκο στους γέροντες γονείς, ένας οινολόγος στους δρόμους του κρασιού, μια απαξιωμένη καθηγήτρια Γαλλικών και πώς ο μεγάλος καύσωνας αλλάζει τη ζωή της. Άνθρωποι συνηθισμένοι ή ασυνήθιστοι, καθένας με την αλήθεια και το ψέμα του -"όλοι γνωρίζουμε τον εαυτό μας, αλλά προτιμούμε να έχουμε καλύτερη ιδέα γι' αυτόν", όπως λέει μια ηρωίδα-, διαβαίνουν φορτωμένοι το άχθος της μέρας. Aνάμεσά τους ένα αδέσποτο σκυλί μπαινοβγαίνει στα διηγήματα αναζητώντας, όμοια μ' εκείνους, λίγη στοργή και αυτό.
Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό "Εποχές" του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα "Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο". Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Ο δραπέτης στο δέντρο". Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της "Σαν το μετάξι" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996).
