Κλεινόταν στον εαυτό του από νωρίς.
Σε μπαρουταποθήκη αισθημάτων φώλιαζε
κι όταν πλησίαζαν οι ακάλεστες ειδήσεις
έβαζε τη φωτιά.
Πυροτεχνήματα οργής θα πεις
χωρίς φυτίλι βραδύκαυστο.
Αλλά το ψέμα του στ' αλήθεια καιγόταν.
Οι κόρες των ματιών του εδώ εκεί
στάχτες ποθούσαν στάχτες αναπιάνανε.
Αυτοδιαπόμπευση και λιθοβολισμός δηλαδή
με λόγια στρογγυλά και ασήκωτα.
Αργά διαβάστε τον τώρα, φωναχτά.
Ο πιο ολόκληρος που έτυχε ποτέ.
Με θερμό βοριά και μ' έκλειψη
διαβάστε τον τώρα.
Στη λεωφόρο αύριο δεν θα κλίνετε τ' όνομα του.
Ο Σαμουήλ καλόγερος δεν ήταν, θα λέτε.
Ένας κατά κόσμον κομμάτια-κομμάτια επίτηδες
(ο που λεξούλες τις στάχτες του ζύμωσε).
Ένας κατά κόσμον αήσκιωτος μόνο, θα λέτε.
Ο Χρήστος Ντάντος γεννήθηκε στα Λεχαινά Ηλείας το 1950. Τελείωσε ως εσωτερικός μετανάστης τις δύο τελευταίες τάξεις του παλιού εξατάξιου Γυμνάσιου στο Ηράκλειο Αττικής, απ' όπου έκτοτε συνεχώς επιστρέφει. Περιπλανήθηκε χρόνια σε πανεπιστημιακές σχολές, ολοκληρώνοντας τελικά σπουδές Μαθηματικών στην Αθήνα. Αφιέρωσε τη δεκαετία του 1971-1981 στην τραγουδοποιία και στη μελοποίηση.
Μη Διαθέσιμο
