Η Μαγδαληνή προθυμοποιήθηκε να της βρει δωρεάν δικηγόρο, την κόρη ενός πολύ καλού της φίλου και συμπατριώτη, τη Φανούλα Παπασαραφιανού που ερχόταν συχνά στο σπίτι της. Η Ευγενία δεν δέχτηκε. "Μπα α α! Ντρέπομαι, Μαγδαληνή! Τι θα ειπεί ο κόσμος για μένα! Ότι ήμουνα αφελής, θα ειπεί. Προτιμώ να δυστυχήσω, παρά να βγει προς τα έξω η φήμη, πως η κόρη του Μπαλουκτσόγλου με τ' όνομα ίπεσε θύμα απάτης. Όχι, Μαγδαληνή, σ' ευχαριστώ που προσεφέρθης, αλλά όχι. Ήρθα να σου τα ειπώ μονάχα, ν' αλαφρώσω λίγο την πίκρα μου. Δεν έχω άλλον από σένα να εμπιστεύομαι. Ξεύρω ότι εσύ δε θα τα βγάλεις παραέξω. Αάχ, καλά έλεγε η συχωρεμένη η Δέσπω, πως η Μαγδαληνή μπορεί να είναι κομουνίστρια, αλλά είναι μια αγία κομουνίστρια".
Ο Δημήτρης Τσιάλας του Αθανασίου και της Καλούδας γεννήθηκε στην Κασσάνδρεια Χαλκιδικής από γονείς αγρότες και σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε ως καθηγητής σε διάφορα σχολεία της Θράκης και της Μακεδονίας και τώρα είναι συνταξιούχος.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Τα Παιδικά Χρόνια του Δήμου" (1992), με επιμέλεια του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που το 1998 συμπεριλήφθηκε στη λίστα των αξιόλογων βιβλίων του Υπουργείου Παιδείας και βρίσκεται στις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων Αθηνών, Πειραιώς, Πελοποννήσου, Κρήτης, Ιωαννίνων, Θεσσαλίας, Κομοτηνής και πολλών ΤΕΙ. Ακολούθησαν από τις εκδόσεις Κώδικας "Τα Αλάνια του Βαρδαρίου" (1996), "Ένας Μικρός Άγιος" (1999) και "Ο Καπετάν Χάψας" (2000). Το τελευταίο βιβλίο του, "Τα Μοβ Χρόνια της κυρα-Νιόβης", κυκλοφόρησε σε αυτοέκδοση το 2004.
Παράλληλα, επί οκτώ χρόνια, από το 1994 έως το 2002, εξέδιδε το περιοδικό Κασσάνδρα, υπό την σκέπην του "Συλλόγου Κασσαντρινών Θεσσαλονίκης" και με σχεδιασμό του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που αναφερόταν στα πολιτιστικά στοιχεία της πατρίδας του, κυρίως παραδοσιακά (τραγούδια, παραμύθια, αφηγήσεις), και φιλοξενούσε επίσης άρθρα επιστημόνων.
