Η ελληνική κωμωδία του 19ου αιώνα είναι κυρίως πολιτική, στηρίζεται όμως στους μηχανισμούς της κωμωδίας ίντριγκας με τις παρεξηγήσεις, τα μπερδέματα της ταυτότητας, τις επιστολές που ξαφνικά τα αναποδογυρίζουν όλα, τους έξυπνους υπηρέτες και τα χαζά και ιδιόρρυθμα αφεντικά τους, τους έξυπνους υπηρέτες και τα χαζά και ιδιόρρυθμα αφεντικά τους, επηρεασμένη από τον διδακτισμό της μολιερικής κωμωδίας στην ερμηνεία της από τους Ιδεολόγους και Εγκυκλοπαιδιστές του 18ου αιώνα, και την ηθικολογία του Γκολντόνι. Η ξενοκρατία και η ρευστή πολιτική κατάσταση, ο αποπροσανατολισμός της μικρής αστικής τάξης και ο πιθηκισμός των δυτικών ηθών και εθίμων αποτελούν τους θεματικούς άξονες του είδους και πέρα από τη Βαυαροκρατία (1833-1862). [...]
Βάλτερ Πούχνερ
