Μικροβία, εκείνη η ανεπαίσθητη, της καθημερινότητας, που μας περιπαίζει μετά στα όνειρα. Η μικροβία των δρόμων της πόλης, της αναπάντεχης εμπειρίας της μιας στιγμής, του κινηματογραφικού έρωτα, των κεκλεισμένων θυρών, της καταχωνιασμένης απώλειας, της αναπάντεχης εμπειρίας, των απωθημένων, των ενοχών, των όσων αφομοιώνουμε ως fast food χωρίς αντίσταση και των όσων αυθόρμητα εκτοξεύουμε για να αποφορτιστούμε και μας στοιχειώνουν στη συνέχεια. Η μικροβία είναι παντού και πάντα εκεί, σε στενό μαρκάρισμα ερήμην μας, ο αόρατος προβοκάτορας που μας τσιτώνει τα όρια και κολλάει τη μούρη μας στον καθρέφτη της αυτογνωσίας, για να μας δούμε όπως ακριβώς είμαστε, χωρίς καλλωπιστικές παρεμβάσεις και κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς.
Μικρόβια, γιατί είναι μικρά, φαινομενικά ανώδυνα, μεταδοτικά, έχουν πολύ σύντομο χρόνο επώασης, δρουν με πυκνή δραστικότητα και απρόβλεπτη μεταδοτικότητα και μπορούν να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες σκέψεις ως παρενέργεια, ξυπνώντας βιωματικές εμπειρίες που διαπερνούν τις super ego επιστρώσεις και οξειδώνουν την κάθε αίσθηση ελέγχου. Ως μικρόβια μας υπενθυμίζουν συνέχεια πόσο μικροί και αληθινοί είμαστε και ότι η αντιβίωση είναι πάντα αποκλειστικά και μόνο κατόπιν συνταγής εαυτού.
Όπως και να διαβαστεί ο τίτλος είναι θέμα προσωπικό. Οι εικόνες της συγγραφέα που συνοδεύουν τα κείμενα μπορούν πιθανά να βοηθήσουν και να εμπλουτίσουν το πώς και το τι αντιλαμβάνεται ο καθένας.
