Τι είναι αυτό που πρέπει να τελειώσει; Να ένα πρόβλημα, αλήθεια τι είναι; Απ' όσα ξέρω -και μάλλον είναι λίγα- δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν είναι αισθηματικό δράμα, δεν είναι κοινωνική απολογία. Δεν αναπλάθει τις ιστορικές συνθήκες που διαμόρφωσαν τον νεοελληνικό εθνισμό. Δεν ασχολείται με χαμένες πατρίδες, τουρκοκρατία ή κατοχή, μόνο με τον εμφύλιο - με "ε" μικρό. Τον καθημερινό διαπροσωπικό εμφύλιο που τσακίζει ανεπανόρθωτα ψυχές και σώματα. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας, μια άμορφη έκκληση συμπαράστασης από μια μορφή που μεταμορφώθηκε αργά και βασανιστικά καθώς ζυμωνόταν με μορφές αδιαμόρφωτες γιατί αρνιόταν πεισματικά να συμμορφωθεί. Είναι πανέμορφη γλώσσα η ελληνική. Είναι η ανάλυση μιας πορείας παρανοϊκής -με τον νου παρά δηλαδή- μια προειδοποίηση σε όσους φιλοδοξούν ν' ακολουθήσουν τέτοιους δρόμους ζητώντας να μάθουν τους ανθρώπους και για τους ανθρώπους.
