Αυτό το «γοτθικό χρονικό» αποτελείται από διηγήματα που, οργανικά δεμένα καθώς είναι μεταξύ τους, διαπερνούν τον χώρο και τον χρόνο. Το πρώτο διαδραματίζεται όταν η επιδημία της πανούκλας, του λεγόμενου «μαύρου θανάτου», πλήττει το Βυζάντιο. Το δεύτερο περιλαμβάνει κυνήγι μαγισσών και γεγονότα που σχετίζονται με τον εμφύλιο πόλεμο της Αγγλίας. Το τρίτο εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της Τρομοκρατίας, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ενώ το τέταρτο, το πιο κοντινό στη δική μας εποχή, μας μεταφέρει στο μεταπολεμικό Βελιγράδι. Το πέμπτο συνιστά μια προβολή στο απώτατο μέλλον, όπου ο αφηγητής, ένας ιδιότυπος αρχαιολόγος, οδηγείται σε ορισμένες φοβερές ανακαλύψεις. Κάθε διήγημα έχει στον πυρήνα του ένα από τα πέντε στοιχεία της φύσης: Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας, Μέταλλο. Όλα μαζί διερευνούν την πεμπτουσία της ζωής. Κοινός τους άξονας είναι η βαθιά απογοήτευση για το πεπρωμένο του ανθρώπου, που δεν βρίσκει ικανοποιητικές απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξής του. Το βιβλίο δημιουργεί μια πανοραμική εικόνα της ανθρωπότητας και εκφράζει την οπτική του συγγραφέα πάνω στην ιστορία της, στην οποία πάντοτε θα επικρατούν η αδυναμία, η ακατανοησία και η ανοησία.
Ο Μπόρισλαβ Πέκιτς γεννήθηκε στην Ποντγκόριτσα το 1930 και πέθανε στο Λονδίνο το 1992. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αντίθετη με το κομμουνιστικό καθεστώς. Υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών της νεολαίας του Δημοκρατικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας και για το λόγο αυτό καταδικάστηκε σε δεκαπέντε χρόνια φυλάκιση. Σπούδασε ψυχολογία στο Βελιγράδι, το οποίο αργότερα και εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. "Ο καιρός των θαυμάτων" γράφτηκε το 1965 και είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Ακολούθησαν "Το προσκύνημα του Αρσενίου Νιέγκοβαν", "Η απολογία και οι τελευταίες μέρες", "Χρυσόμαλλο δέρας", "Ατλαντίδα" και άλλα.
