χάθηκ’ ο νους μου ο γέρος στο βουνό, σαν ελαφάκι ο γέρος νους μου μαγεμένος, σαν κρι-κρι παλαβό ο νους μου ο ιππότης, αλλά από βράχο σε βράχο πάντα ατρόμητο γεφύρι, πότε σε θάμνο αναγκαστικά μέσα του πολύ πατώντας, πότε σε πέτρα κοφτερή σαν ακόμα νεανική σκέψη, κατσίκι όμως για πάντα πια χαμένο στο βουνό ο νους μου ο πριν με αγωνία χωριάτης, ο παλιά των πόλεων, των Αθηνών ο νους μου φανοστάτης, από μόνος στων βουνών τα μαύρα πια σκοτάδια ευτυχώς, αόρατο, αθάνατο ελαφάκι.
Ο Σωτήρης Κακίσης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο, έχει μεταφράσει ξένους δημιουργούς, ενώ στίχοι του έχουν μελοποιηθεί. Επίσης, συνεργάζεται με τον Τύπο, με ειδίκευση στις κεντρικές συνεντεύξεις και στην αθλητική αρθρογραφία.
