Πρόκειται για μιαν εμπεριστατωμένη και διαφωτιστική μελέτη, η οποία συνδυάζει τη διεξοδική ανάπλαση της ζωής και της δράσης του ήρωα και στηρίζεται σε πλούσιο αρχειακό και ιστορικό υλικό. Το βιβλίο παρουσιάζει, με άγνωστα στοιχεία την πραγματικά επική ζωή του Νικηταρά. Αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, στη δράση του ως κλέφτη, προεπαναστατικά, υπό τον Ζαχαριά και τον Θ. Κολοκοτρώνη, στη συμμετοχή του σε συγκλονιστικές μάχες του Αγώνα, στις συμφιλιωτικές του παρεμβάσεις σε διαμάχες οπλαρχηγών, αλλά και στον κατατρεγμό του στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Παρουσιάζεται επίσης και η μετά την απελευθέρωση προσπάθειά του για τη θεμελίωση του νεοελληνικού κράτους, τη δικαίωση των αγωνιστών και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του λαού από ξενικές επεμβάσεις και εξαρτήσεις. Ένθερμος συμπαραστάτης στο πολύμοχθο έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, θα διωχθεί, λίγο μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, ως συνωμότης εναντίον του Όθωνα, θα δικασθεί και θα εξορισθεί στην Αίγινα. Μετά την αποφυλάκισή του, θα παραμείνει έγκλειστος σχεδόν, καθώς η υγεία του έχει κλονισθεί, στο σπίτι του, ένα υπόγειο στον Πειραιά, όπου και θα πεθάνει, τυφλός και πάμπτωχος.
Το βιβλίο τεκμηριώνεται με διεξοδική βιβλιογραφία, κι ενώ αποκαλύπτει, λεπτομερειακά, μια από τις σπουδαιότερες μορφές του νεοελληνικού βίου, συνεισφέρει ταυτόχρονα στην πληρέστερη και βαθύτερη μελέτη του 1821.
Ο Δημήτρης Σταμέλος γεννήθηκε το 1931 στο χωριό Μαραθιάς Ευρυτανίας. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και μπήκε στον δημοσιογραφικό κλάδο.
Εμφανίστηκε στα Γράμματα το 1948 και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, μια ποιητική συλλογή. Έκτοτε πολλές εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σ' εφημερίδες και περιοδικά. Έχει εκδώσει 16 βιβλία, στα οποία τον απασχόλησαν ιδιαίτερα μεγάλες μορφές και γεγονότα της Τουρκοκρατίας και του Εικοσιένα, αντιπροσωπευτικές φυσιογνωμίες της νεοελληνικής πνευματικής ζωής και βασικές εκδηλώσεις του λαϊκού μας πολιτισμού.
Τιμήθηκε δύο φορές με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, το 1976 για το βιβλίο του "Μακρυγιάννης" και το 2001 για το βιβλίο του "Νικηταράς" και το 1995 με Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαογραφική Πινακοθήκη".
Ήταν τακτικό μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου της Διεθνούς Εταιρείας Λογοτεχνικών Κριτικών.
Πέθανε τον Απρίλιο του 2005.
Μη Διαθέσιμο
