Πέρασαν τέσσερις και πλέον δεκαετίες από τότε που γνωρίσαμε στη χώρα μας το κλασικό ιαπωνικό θέατρο Νο, σε αθηναϊκή παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Στη μνήμη μου παρέμειναν οι ξαφνιασμένες φυσιογνωμίες των σχετικά λίγων θεατών που την είχαν παρακολουθήσει.
Σήμερα ξέρω πως ήταν μια από τις ωραιότερες και αρτιότερες παραστάσεις του είδους της, που είχαμε την ευκαιρία να δούμε. Τότε όμως, απροετοίμαστοι οι περισσότεροι και ιδιαίτερα οι πολύ νέοι που είχαμε σπεύσει εκεί, προσπαθούσαμε να συμφιλιώσουμε τους παράξενους μουσικούς ήχους και τις σχεδόν ακίνητες σιλουέτες με τις βαρύτιμες ενδυμασίες τους, με τα λευκά μαρμάρινα σκαλιά του οικείου μας θεάτρου που είχε συνοδέψει, ως τότε την ευρωπαϊκή παιδεία μας... [...]
(από το εισαγωγικό σημείωμα της συγγραφέως)
Η ιστορικός τέχνης Κλαίρη Παπαπαύλου σπούδασε στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Παρίσι, ΗΠΑ, Τόκυο), με ελληνική κρατική (ΙΚΥ) και με ξένες υποτροφίες. Κατέχει διπλώματα ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ιστορίας της (ευρωπαϊκής) τέχνης και αισθητικής από τή Σορβόνη, μεταπτυχιακό και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ (UCB), μετά από μακρόχρονη ειδίκευση στον Απωανατολικό πολιτισμό και ειδικότερη έρευνα σε θέματα της τέχνης και της στενής σχέσης της με τη λογοτεχνία. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κίνα, στο πρόγραμμα πολιτιστικών ανταλλαγών των δυο χωρών (1984) και δημοσίευσε, σε αυτόνομες ή συλλογικές εκδόσεις (εγκυκλοπαίδειες κ.ά.), πολλές μελέτες σινοϊαπωνικού ή συγκριτικού χαρακτήρα, καθώς και κείμενα ευρύτερου περιεχομένου. Ξεκίνησε τη διδασκαλία του κινέζικου και του Ιαπωνικού πολιτισμού στις φιλοσοφικές σχολές των Πανεπιστημίων Κρήτης (1983-1985) και Αθηνών (1994-1997), πολύ πριν από την πρόσφατη ίδρυση Τμημάτων Ασιατικών Σπουδών, στο Καποδιστριακό και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Συνέβαλε στην εξοικείωση του φοιτητικού και του ευρύτερου κοινού με τον Απωανατολικό πολιτισμό, μέσα από συμμετοχές σε Συμπόσια και Συνέδρια, και ομιλίες ή σεμινάρια σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολιτιστικούς φορείς (Πανεπιστήμια Πειραιώς, Πατρών, Ιωαννίνων, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, πρώην ΕΛΙΑΜΕΠ, Αρχαιολογική Εταιρεία, ανοικτό Πανεπιστήμιο Δήμου Αθηναίων, ΧΕΝ Αθηνών κ.α.). Μετά την απόσυρσή της από την ενεργό υπηρεσία, συμβάλλει ανελλιπώς και πάντοτε στα πλαίσια της διδασκαλίας του Απωανατολικού πολιτισμού, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Λαϊκού (ανοικτού στο κοινό) Πανεπιστημίου της Εταιρείας των Φίλων του Λαού, της οποίας είναι Εταίρος. Είναι βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών (με έπαινο για το έργο της "Αναζητώντας τον Άνθρωπο" σε μονοπάτια της Ευρώπης και της Άπω Ανατολής, 2000) και από την ιαπωνική κυβέρνηση (με έπαινο του Υπουργού Εξωτερικών, για τη συνολική προσφορά της, 2006).
