Οι πρωτοπόροι συγγραφείς σπανίως αναγνωρίζονται άμα τη εμφανίσει. Ο γιατρός Άντον Τσέχωφ, ταπεινής καταγωγής, φυματικός από φοιτητής, με μεγάλη ευαισθησία για τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής του, πεζογράφος και κωμωδιογράφος με ανθρωπιστική κατεύθυνση, συνάντησε μεγάλη ψυχρότητα με το πρώτο πολύπρακτο θεατρικό του έργο, τον Πλατόνωφ που γράφτηκε το 1881 αλλά παίχτηκε το 1920, αφού κανένας δεν δέχτηκε να το ανεβάσει κι ο εύθικτος συγγραφέας το έκρυψε στα συρτάρια του. Αυτή η πικρία αντανακλάται στον ήρωα του "Γλάρου" που γράφτηκε 14 χρόνια μετά, το 1895, και γνώρισε θριαμβευτική επιτυχία το 1898 ως τρίτο έργο που ανέβασε το μυθικό πλέον και σημαντικό, για την Ιστορία του Θεάτρου και της υποκριτικής τέχνης, "Θέατρο Τέχνης" της Μόσχας. (Κωνσταντίνος Μπούρας, θεατρολόγος)
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
