Όπως το όμορφο και εύοσμο τριαντάφυλλο έχει ως συστατικό του το αιχμηρό αγκάθι, έτσι και ο άνθρωπος μπορεί να είναι και αρνί και λύκος. Κάποτε και αυτοκτονικός σκορπιός εντός του πύρινου κύκλου.
Το πελώριο και διαχρονικό ερώτημα, που έθεσαν φιλόσοφοι ή άλλοι, ιδίως στα έργα της παγκόσμιας τέχνης, πώς θα μπορούσε ενδεχομένως, να ηττηθεί «ο λύκος της στέπας» που κρύβεται μέσα μας, μάλλον αιωρείται αναπάντητο μέχρι σήμερα. Η εκδοχή της «πνευματικής, ηθικής ή ενάρετης» βίωσης είναι αξιοπρόσεκτη, αλλά δεν αρκεί. Γιατί συχνά έρχεται μια στιγμή, που η καταιγίδα σαρώνει το ενάρετο παρελθόν και μαζί, ανθρώπους, ζώα, φύση αλλά και αρχές ή κανόνες: Νικά ο λύκος!
Η άλλη εκδοχή συμπίπτει με τον διαρκή αγώνα να γίνεις «όμορφος» και να συμφιλιωθείς με τον μέσα κόσμο σου· μιας και εχθρός του ανθρώπου συχνά είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Και, αν αποφεύγεις να κάνεις στους άλλους αυτά που δεν θέλεις να κάνουν σ’ εσένα, αν πλούσιο θεωρείς μονάχα το σοφό ή αν υπερασπίζεις το δίκιο, τότε είσαι σε καλό δρόμο.
Ίσως να μην παραβαίνουν όλοι οι άνθρωποι την έννομη τάξη ή τις Δέκα εντολές. Είναι όμως πολύ πιθανό να 'ρθει η στιγμή, η «κακή», η «τυχαία και απρόβλεπτη», που το μικρόβιο του παραβάτη θα μολύνει τον ενάρετο, τον ηθικό, τον υπεράνω υποψίας. Θα τον εξωθήσει σε ανήκουστες πράξεις βίας, αμοραλισμού, κατάπτωσης. Μπορεί τότε, όπως λένε, να 'ρθει η Νέμεσις, αφού το σπαθί της Δικαιοσύνης δεν έχει θήκη· όμως δεν έλυσε ποτέ και οριστικά το σπαθί αυτό το διαχρονικό ερώτημα.
Τι εξωθεί κάποια να στείλει με ψέματα την αδελφή της στη φυλακή;
Γιατί η σιωπή και ο φόβος αποθρασύνουν έναν αδιόρθωτο βιαστή;
Πώς το ερωτικό πάθος ενός φιλήσυχου ανθρώπου τον οδηγεί στον γκρεμό;
Πόσο εύκολα μπορεί να αφαιρέσει κάποιος μια ανθρώπινη ζωή;
Τι του πρέπει του αμαρτωλού; Η κόλαση, η κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή η αποδοχή του όπως είναι;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα προσπαθεί να αναδείξει «Ο Κύκλος του Σκορπιού». Πρόκειται για τέσσερις φανταστικές ιστορίες μυστηρίου, πάθους και νέμεσης, που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, παρ’ ότι οι ήρωές τους είναι ανύπαρκτοι. Η επιλογή τους δεν αφορά έναν ποινικολόγο σε αποστρατεία, αλλά όλους και όλες αν ενδιαφέρονται, να ανιχνεύσουν απαντήσεις στο αναπάντητο ερώτημα αυτής της έκδοσης.
Ο Βασίλης Θ. Αμανατίδης γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Νέδουσα του δυτικού Ταϋγέτου, κοντά στην Καλαμάτα. Το 1972 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας από το 1982 και κατοικεί στην Καλαμάτα, όπου ασκεί δικηγορία, με ειδικότητα ποινικολόγου. Είναι παντρεμένο, με δύο κόρες.
Από τα φοιτητικά του χρόνια είχε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση, δρώντας στις γραμμές της Αριστεράς και συμμετέχοντας σε διάφορα κινήματα και δραστηριότητες της ιδιαίτερης πατρίδας του. Αρθρογραφεί για πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά τοπικής και κεντρικής εμβέλειας για κοινωνικά, πολιτικά και επιστημονικά θέματα. Το "Δρόμοι από χιόνι" είναι το πρώτο του βιβλίο.
