Καζήκιοϊ, περιοχή Αφιόν Καραχισάρ, 1922.
Ένας ταχυδρόμος στο μέτωπο της Μικρασίας ψάχνει απεγνωσμένα τον παραλήπτη μιας επιστολής.
Μονή Προδρόμου, πλαγιές της Όρθρης, 1935.
Ένας πλανόδιος λαουτιέρης παίρνει -τυχαία;- τη θέση ενός καταζητούμενου ληστή.
Πάνω γειτονιά Βόλου, 1949.
Στα τέλη του εμφυλίου, ένας νεαρός αντάρτης καταφεύγει σ' ένα πορνείο, για να γλιτώσει.
Πίσω μεριά Χαλανδριανής, νήσος Έρυμνος, 1951.
Ένας λιμενεργάτης ανακαλύτει το σκοτεινό του παρελθόν και το μυστήριο της βρεφικής του ηλικίας.
Στο περιθώριο των μεγάλων γεγονότων, ανθρώπινες ιστορίες μικρές κι άγραφες, χαμένες μέσα στα αρχεία της μνήμης, στα όρια του παράδοξου ή του τρομακτικού, διασταυρώνονται με την επίσημη ιστορία και, καθώς την αναπαράγουν, την παρωδούν και την ειρωνεύονται.
Ο Μιχάλης Δήμου γεννήθηκε το 1949 στα Βασιλικά της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θεατρικά του έργα βραβεύτηκαν, παρουσιάστηκαν από επαγγελματικούς θιάσους και μεταδόθηκαν σε ραδιοφωνικές εκπομπές ("Θεόφιλος Καΐρης", "Ο Ντίκος", "Το μοτέλ", "Η ξένη", "Οι τελευταίοι", "Το νησί", "Ο νυμφίος"). Έχουν εκδοθεί τα πεζογραφήματά του "Εγχειρίδιο (Τομές 1986) και "Πυρετός" (Εστία 1992). Ο "Πυρετός" απέσπασε εξαιρετικές κριτικές την εποχή της έκδοσής του.
Ίδρυσε το κέντρο τέχνης και παιδείας "Αναλόγιον", όπου παρουσιάζονται εκδηλώσεις και προγράμματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος στη Μέση Εκπαίδευση.
