"Ο μαύρος καλόγερος", τον οποίο ο Λεβ Τολστόι αποκαλούσε "υπέροχο", ορίστηκε από τον ίδιο τον Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ως διήγημα "ιατρικού χαρακτήρα". Σύμφωνα με το συγγραφέα, τα βιώματα και η "ασθένεια" του ήρωά του Κόβριν δεν περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, ενά αντιθέτως Ο μαύρος καλόγερος γεννήθηκε μετά από κάποιο όνειρο που είδε ο Ρώσος συγγραφέας. Οι μεταφορικές προεκτάσεις που αναζήτησε η κριτική στο διήγημα δε βρήκαν καθόλου σύμφωνο τον Τσέχωφ, που ισχυρίστηκε ότι δεν κατάλαβαν το έργο του, ενώ συγχρόνως κάλυψε με πυκνό πέπλο τις προθέσεις του, ισχυριζόμενος ότι το μόνο που ήθελε ήταν να παρουσιάσει ένα νεαρό άνδρα που πάσχει από μεγαλομανία.
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
Μη Διαθέσιμο
