Το βιβλίο αυτό σχεδόν με ανάγκασε να το γράψω. Έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά κυρίως ανακατεύει στο μπλέντερ του νου και του χωροχρόνου μνήμες κι ιστορίες, παλιές και καινούργιες, πραγματικές και φανταστικές, των ανθρώπων δίπλα μας. Μνήμες επίμονες που ζητούν ν' ανακατευτούν με τη μυθοπλασία, λυτρωτικές, καθαγιασμένες απ' το χρόνο. Κάποιες από τις ιστορίες της συλλογής θέλησαν να δώσουν φωνή και λόγο σε ανθρώπους που προσπερνάμε καθημερινά, που μερικοί τους κοιτούν και τους μετρούν με μισή πλάγια ματιά, που θα μπορούσαμε να είμαστε εσείς κι εγώ.
(Σοφία Καλογερίδου)
