6/2/2009: Είναι η αρχή του χρόνου και των αναμνήσεων της τωρινής μου ζωής. Για τους άλλους, είναι η ημερομηνία που με έβαλαν σε καταστολή μετά από σύγκρουση στα 3,000 μέτρα με συναθλητή μου, κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αλεξιπτώτου Πλαγιάς στο Μεξικό, όπου συμμετείχα σαν μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας.
Στο βιβλίο καταγράφω τις εμπειρίες μου από την στιγμή που είχα το ατύχημα έως τον επαναπατρισμό μου στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως το εισέπραξαν όσοι το διάβασαν. Σαν μια σπάνια μαρτυρία από την άλλη μεριά.
Μεριά με την οποία η φύση της ζωής αναπόφευκτα μας έχει φέρει ή θα μας φέρει κάποια στιγμή σε επαφή. Ατελείωτα ερωτηματικά για παρόμοιες εικόνες από κοντινά πρόσωπα. Ερωτηματικά που δυστυχώς έμειναν σχεδόν στο σύνολό τους αναπάντητα.
Αυτή η απάντηση ήταν και το κίνητρό μου για να εκδώσω τις σημειώσεις που έγραψα σε ένα τετράδιο, καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου (με αρκετά κλάματα και δυσανάγνωστα γράμματα).
Η πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς ήταν η αγάπη του Απόστολου για πάνω από 20 χρόνια. Είναι τέσσερις φορές πρωταθλητής Ελλάδος, και συμμετείχε σε διάφορους διεθνείς αγώνες σαν μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας.
Ο τελευταίος αγώνας και η τελευταία του πτήση ήταν το 2009 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αλεξιπτώτου Πλαγιάς στο Μεξικό, όπου μετά από εναέρια σύγκρουση με συναθλητή του, παρέμεινε για δώδεκα ημέρες σε καταστολή, νοσηλεύτηκε για ενάμιση μήνα συνολικά στην μονάδα εντατικής θεραπείας, και επέζησε πέρα από κάθε πιθανότητα. Δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει τα πόδια του και μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.
Μη Διαθέσιμο
