"Κάθε μέρα στην Ανατολή είναι μια καινούργια ερωμένη· τη γνωρίζεις με το πρώτο φως της αυγής και τη χάνεις το βράδυ σαν πέσεις σε βαθύ ύπνο.
Είναι ανόητο να λυπηθείς, αφού ξέρεις πως το πρωί θα σ' έχει μια άλλη στην αγκαλιά της.
Κι αυτή η άλλη είναι πάντα διαφορετική. Δεν έχει λοιπόν νόημα να πει κανείς τι αξίζει περισσότερο σ' αυτή την πόλη, αφού τα πάντα έχουν ενδιαφέρον: οι μικροκαμωμένες Νεπαλέζες οδοκαθαρίστριες που σκουπίζουν με σαρωματίνες τους δρόμους με τα μωρά στην πλάτη για να περάσει ο βασιλιάς Μπιρίντρα, οι θεϊκές ψαλμωδίες μέσα στα βουδιστικά κέντρα, οι καπνοί που σηκώνονται στον ουρανό από τις ανθρώπινες σάρκες στους τόπους καύσης των νεκρών, οι υπαίθριοι οδοντογιατροί με τα καρούλια και τις αποκρουστικές τανάλιες τους, τ' απλωμένα πολύχρωμα νήματα στις όχθες του ποταμού Βισνουμάτι πλάι σε σκουπιδότοπους όπου βόσκουν αδέσποτα γουρούνια και παιδιά με κουρελιασμένα ρούχα ψάχνουν να βρουν θαμμένες ελπίδες. Κάθε μέρα στο Νεπάλ είναι κι ένας καινούργιος έρωτας.
Έρωτας για την άγρια φύση, για την απλότητα, για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους".
Ο Γιώργος Καράμπελας γεννήθηκε το 1956 στο Μελιγαλά Μεσσηνίας. Φοίτησε για λίγο καιρό στο New York Institute of Technology κι επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος. Στην περίοδο 1976-1979 ήταν επικεφαλής των Αγροτικών Συλλόγων Μεσσηνίας ενώ παράλληλα άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Το 1981 ήταν συνεκδότης της καλαματιανής καθημερινής εφημερίδας "Ελευθερία" και του πελοποννησιακού περιοδικού "Οι καιροί". Υπήρξε βασικός συντελεστής στην ίδρυση της Επιτροπής για τη Σωστή Ενημέρωση και Αντιμετώπιση των Ναρκωτικών (ΕΣΕΑΝ), του Κινήματος για τα δικαιώματα των στρατιωτών και του κινήματος Εκδιδομένων Γυναικών Ελλάδας. Εργάστηκε για αρκετό διάστημα ως εθελοντής σε αυτόνομες ομάδες απεξάρτησης τοξικομανών. Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με αθηναϊκής ημερήσιες εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1982 μετέφρασε κι εξέδωσε το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα W. Powell "Ο Τσελεμεντές του Αναρχικού" για το οποίο διώχθηκε σε βαθμό κακουργήματος αλλά τελικά αθωώθηκε, όπως και από δεκάδες άλλες δίκες που προκλήθηκαν από διώξεις των δυνάμεων κρατικής καταστολής. Έχει γράψει δυο ακόμη βιβλία, την "Ερωτική Βοτανολογία" (Βαλεριάνα 1989, Λιβάνης 1992) και το "Το Ιερό Χόρτο" (Εξάντας 1998). Με την πρώτη έκδοση του "Αντάρτικου" (1985) οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τον συμπεριέλαβαν ανάμεσα στους "συνήθεις υπόπτους", ενώ έγινε στόχος αδιάκοπων παρακολουθήσεων διαφόρων ξένων μυστικών και αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών. Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες (Βενεζουέλα, ΗΠΑ, Καναδάς, Λιβύη, Μ. Βρετανία, Μπαγκλαντές, Νεπάλ, Ολλανδία, Τουρκία, Τρινιδάδ και Τομπάγκο κ.α.). Πολιτικά παραμένει αυτόνομος.
