Η "Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου" αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003).
[...] Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική, κι από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευστο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν' αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεραστίας σημασίας έργο του, δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα.
[...]
Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στην Κύπρο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Στιγμές εφηβείας", Φέξης, 1963, "Στα περιθώρια των καιρών", Φέξης, 1968, "Άσπρη πολιτεία", Φέξης, 1969, "Δέντρα και θάλασσα", Φέξης, 1969 (Α' Κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 1969), "Ψηφιδωτό", Κείμενα, 1973, "Η αδελφή του Αλέξανδρου", Κείμενα, 1973, "Υπνοπαιδεία", Εκδόσεις των Φίλων, 1978, "Σηματωροί", Εστία, 1983, "Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο έγκλειστος", Αρμός, 1997, "Τα έψιλον της Ελένης", Αρμός, 1998.
