Μια μεγάλη εταιρεία σκοπεύει να λανσάρει στην αγορά μια νέα εφαρμογή της πληροφορικής η οποία μετατρέπει τον προφορικό λόγο σε γραπτό, και ταυτόχρονα τον μεταφράζει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Προκειμένου να αποδείξουν τη λειτουργικότητα του προγράμματος, οι υπεύθυνοι της εταιρείας καλούν για διαφημιστικούς λόγους πέντε "ανθρώπους-κορμούς", που είτε λόγω κάποιας ασθένειας είτε λόγω κάποιου δυστυχήματος, έχασαν τα χέρια και τα πόδια τους, για να πραγματοποιήσουν μια ζωντανή επίδειξη του νέου αυτού τεχνολογικού επιτεύγματος. Την παράδοξη αυτή εμπειρία θα αρχίσει να αφηγείται ένας από τους "ανθρώπους-κορμούς", ο Λουί, με ένα ύφος που περνά από το σαρκασμό στην τρυφερότητα και από τη μελαγχολία στην ιλαρότητα αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το σκληρό πρόσωπο μιας κοινωνίας που βασίζεται μονάχα στο κέρδος, στην ανθρώπινη εκμετάλλευση και στο παιχνίδι της προσωπικής προβολής και του ανταγωνισμού, με τον κυνισμό εκείνου που δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει ή να κερδίσει. Ένα μυθιστόρημα που δεν θυμίζει κανένα άλλο.
Ο Μπερνάν Κομάν γεννήθηκε το 1960 στο Ποραντρουί της Ελβετίας. Έζησε για πολλά χρόνια στην Ιταλία και σήμερα ζει στο Παρίσι. Το "L'ombre de memoire" ("Η σκιά της μνήμης", εκδόσεις Καστανιώτη, 2001) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Ακολούθησαν οι συλλογές διηγημάτων "Allees et venues" (1992) και "Meme les oiseaux" (1998), τα μυθιστορήματα "Florence, retours" (1994) και "Le colloque des bustes" (2000), τα δοκίμια "Roland Barthes, vers le neutre" (1991) και "Le XiXe siecle des Panoramas" (1993), καθώς και το σενάριο της ταινίας του Αλαίν Τανέρ "Ρέκβιεμ" (1998) πάνω στο γνωστό μυθιστόρημα του Αντόνιο Ταμπούκι.
