Ένας υιός που ζει με την κούκλα του. Ένας άλλος υιός που ζει με τη μάνα του. Το βλέμμα του τυφλού πατέρα. Ο ιός της πανδημίας που έρχεται με θανατικό ερωτισμό να πυρώσει τα ήθη, τα έθιμα και το διπλότυπο μιας γυναίκας, που θα επαληθεύει τη ρευστότητα που τους συγκροτεί. Οι ιοί δεν εξελίσσονται κατ’ ανάγκην στις ηπιότερες μορφές τους. Χρειάζεται να σωθούμε. Ο δρόμος δεν είναι απαραίτητα κοινός.
Τους πήρα τηλέφωνο. Τους είπα τι νιώθω∙ μου είπαν να περιμένω.
Η κατάστασή μου αξιολογείται ως κρίσιμη και απειλητική.
Μου προτείνουν να μπω.
Είναι πρότυπο λειτουργίας, αντιμετώπισης, νοσηλείας.
Τι επιλογές έχω; ρώτησα.
Δεν έχετε επιλογές, απάντησε ένα στόμα.
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι οι συνθήκες θα ήταν τόσο καλές. Ήταν ιδανικές. Σχεδόν ψεύτικες.
Πού είστε; Πού βρίσκεστε;
Δεν είχα ιδέα.
Πού είστε - πώς λέγεστε;
Τι βλέμμα κι αυτό
Απόφοιτος του Παντείο Πανεπιστημίου και του θεατρικού εργαστηρίου Ανωτέρας Θεατρικής Σχολής "Ίασμος" του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Τελειόφοιτος της Σχολής Σκηνοθεσίας Θεάτρου "Ελεύθερο Σχήμα" και απόφοιτος του μεταπτυχιακού τμήματος θεάτρου του Royal Holloway University of London. Κατά την περίοδο 2001-2012 έχει πάρει μέρος σε 32 σεμινάρια και workshops με αντικείμενο τη δραματουργία, την υποκριτική, τον αυτοσχεδιασμό, τη συγγραφή θεατρικού έργου και άλλα συναφή θέματα. Έχει γράψει θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων το "Μπλε λιβάδι" το οποίο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό για πρωτότυπο σύγχρονο ελληνικό έργο -Θέατρο Εμπρός και Θέατρο ΑΡΤΙ τον Μάιο του 2012.
Τα τελευταία χρόνια παραδίδει μαθήματα συγγραφής θεατρικού έργου, script advising και υποκριτικής.
