Στο συναρπαστικό αυτό μυθιστορηματικό χρονικό του σύγχρονου Ισπανού συγγραφέα Αγουστίν Γκομέζ-Άρκος, παρουσιάζεται η ιστορία μιας πολυμελούς οικογένειας δημοκρατικών, χωρίς πάθος και με αίσθημα τιμής και ανθρωπιάς. Ο μικρός γιος, που ζούσε τον εφιάλτη της στέρησης μαζί με τ' αδέρφια του, αποτελεί το κέντρο βάρους της πλοκής του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος. Το αγνό παιδικό πνεύμα, καλεί τις συνειδήσεις των πολιτικοποιημένων ν' ανέβουν στο ύψος των περιστάσεων και προσφέρει μέσα από τ' αθώα μάτια, τη ματωμένη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. «Όλοι σκέφτηκαν πως η ασχήμια του κόσμου, όσο σκληρή κι αν είναι, σβήνει όταν στη συγκυρία τ' ονείρου, προβάλλει το χαμόγελο ενός παιδιού που κοιμάται»
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 - 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του "Lettre a une femme" (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.
