"Είμαστε μια οικογένεια "αραχτών". Δεν δουλεύει κανείς. Έχουμε πάρει αμέτρητες φορές δανεικά μεταξύ μας, έχουμε ξεγελάσει ο ένας τον άλλον πολλάκις, ακόμα και για ένα ευρώ. Φυσικά, δεν υπάρχει φίλος και γνωστός που να μην μας αποφεύγει, καθώς, ακόμα και οι πέτρες το γνωρίζουν, ότι κάθε συζήτηση που ανοίγουμε περιστρέφεται γύρω από τα δανεικά. Ο ντάντι έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Η μητέρα παίρνει μια πενιχρή σύνταξη, που μετά βίας πληρώνει το ρεύμα και το νερό και τα κοινόχρηστα. Αντιθέτως, η σύνταξη της γιαγιάς εμφανίζεται ενισχυμένη, καθώς, εκτός από τη δική της, καρπώνεται και του παππού. Αν ζούσε ο παππούς, τι καλά που θα περνούσαμε!"
Ο ήρωας του Θεόδωρου Πρίντζη, ένας σεσημασμένος αργόσχολος και πρώην εύπορος, αναδεικνύεται σε δεξιοτέχνη της επιβίωσης. Εκμηδενίζοντας τις ανάγκες του, γραπώνεται από τη σύνταξη της καθηλωμένης με Αλτσχάιμερ γιαγιάς. Οικογενειακά δράματα, ερωτικές απογοητεύσεις, υπαρξιακές αναζητήσεις, μηχανορραφίες αλλά και επιδόματα- Αλτσχάιμερ διαπλέκονται με στοιχεία παρωδίας, θυμίζοντας μας περιστασιακά της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Ο Θεόδωρος Πρίντζης γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1960. Σπούδασε οδοντίατρος στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι μέλος του Δ.Σ. του Οδοντιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων. Με τη γραφή ασχολείται από τα φοιτητικά του χρόνια. Το πρώτο του διήγημα που περιλαμβάνεται στη συλλογή "Cyberstories" βραβεύτηκε σε διαγωνισμό διηγήματος το 2002 με θέμα το ίντερνετ. Αρθρογραφεί συχνά στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο.
