Γιαγιά, πες μας κι άλλα για τα παιδικά σου χρόνια!
Αυτό μου έλεγαν τα εγγόνια μου, όταν κουρασμένα από τα τρελά παιχνίδια κάθονταν γύρω μου, κι εγώ, αφού τελείωνα με τις κοκκινοσκουφίτσες και τις χιονάτες, άρχιζα να τους διηγούμαι για το πώς πέρασα τα μικρά μου χρόνια.
"Γιαγιά, γιατί δεν τα γράφεις όλα αυτά;". Αυτό μου το είπαν πολλές φορές και, σιγά-σιγά, άρχισε να ωριμάζει μέσα μου η επιθυμία να αποτυπώσω όλα αυτά που περνάνε μπροστά στα μάτια μου με κάθε λεπτομέρεια.
Έτσι απλά το προσπάθησα, όπως τα θυμάμαι χωρίς φιλολογικές και συγγραφικές απαιτήσεις. Κάποτε, ίσως όταν μεγαλώσουν τα εγγόνια μου και αποκτήσουν δικά τους παιδιά, θα μπορούν να διαβάσουν το παραμύθι της γιαγιάς τους που θα είναι πέρα για πέρα αληθινό.
