Στερνό καθήκο τ' ανθρώπου που φεύγει είναι ν' αφήκει τη διαθήκη του. Ε, μη με παρεξηγάτε για τις ελληνικούρες μου, κάτι έμαθα κι εγώ τόσα χρόνια στο κουρμπέτ. Να πει τη στερνή του πεθυμιά. Ν' αφήκει διάτες και ευκές στα παιδιά και τ' αγγόνια του. Να ξομολοηθεί τις αμαρτίες του.
Εγώ νε παιδιά, νε αγγόνια... Το καρμελαίικο έσβησε. Ούλα τα κακά πέσαν απάνου του και το ξέκαμαν. Απόμεινε μοναχά η σειρά της αδερφής του πατέρα μου που πήρε τ' όνομα του παπα - Θάνου. Κι εγώ ο γέρος, ένας ξέρακας σαν τον πλάτανο της αυλής μας. Ο πλάτανος, κατά πώς έμαθα, ξεράθηκε κι αυτός, απ' τα χρόνια και τους βοριάδες. Κρατάνε λίγο μονάχα οι ρίζες του. Κακό τσεκούρι έκοψε τα κλωνάρια του και μολεμένη κόφτρα τον κορμό του. Δεν άφηκαν ούτε τ' αποκοντράδια που κρέμαε ο σχωρεμένος ο παππούς μου τους καργιοφλιάδες και τα γιαταγάνια του.
Αϊ καπετάν Κωσταντή Κάρμαλε! Ούδε σε σένανε ψίχα σέβας. Ξύπνα να δεις!... Σαν ήμαν νιος έριχνα με τον ογκρά στο σημάδι, ν' ακούς τις μπαταρίες και να φραίνεται η ψυχούλα σου.
(Από τη "Διαθήκη του Καρμάλη")
Ο Γιώργης Μωραΐτης, του Νίκου και της Ρήνας, γεννήθηκε το 1927 στη Βοδονίτσα Λοκρίδας. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΝΑΡ (Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης). Το 1943 περνάει στην ΕΠΟΝ. Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1944 κατατάσσεται στον ΕΛΑΣ και το 1947 στο ΔΣΕ. Το 1950 βρίσκεται πρόσφυγας στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το 1954 γυρίζει παράνομα στην Αθήνα. Το 1955 συλλαμβάνεται ενώ το 1957 καταδικάζεται με το Ν. 375 σε θάνατο. Κρατείται 11 χρόνια στις φυλακές. Το 1966 αποφυλακίζεται. Δουλεύει στην ΕΔΑ Αθήνας, μέλος του Γραφείου, υπεύθυνος της διαφώτισης. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 περνάει στην "παρανομία". Δουλεύει στην ΚΟΑ του ΚΚΕ. Είναι μέλος του Γραφείου της ΚΟΑ και υπεύθυνος για την έκδοση της "Αδούλωτης Αθήνας", του "Ριζοσπάστη" και άλλων εντύπων. Το Νοέμβρη του 1968 πιάνεται. Το Μάη του 1969 καταδικάζεται από το χουντικό στρατοδικείο σε 20ετή κάθειρξη. Το καλοκαίρι του 1973 αποφυλακίζεται προσωρινά, για λόγους υγείας, και φεύγει παράνομα στο εξωτερικό. Επιστρέφει τον Οκτώβρη του 1974 και δουλεύει στο "Ριζοσπάστη". Από το 1950 ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Από το 9ο ως το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΚΕ του κόμματος και είναι μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής του "Ριζοσπάστη". Επίσης είναι μέλος της ΠΕΑΕΑ, του ΣΦΕΑ (Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74), του ΠΣΔΑΕΑ 1941-44 (Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και μέλος της ΕΕΛ (Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).
