Ο "Πλούτος" είναι το τελευταίο από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη και παρουσιάστηκε στο αθηναϊκό κοινό το 388 π.Χ. Θέμα του έργου είναι η άνιση κατανομή των αγαθών και η λαχτάρα των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή. Ο θεός Πλούτος ήταν τυφλός και γι’ αυτό τα αγαθά του τα χάριζε τυχαία, όχι στους δίκαιους και τίμιους, όπως ήταν το σωστό και όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά στους άδικους και στους άτιμους. Ο φτωχός και τίμιος Χρεμύλος με τη βοήθεια του Ασκληπιού, τού δίνει το φως του και τότε όλα αλλάζουν. Οι τίμιοι γιορτάζουν και οι ανέντιμοι θρηνούν. Επέρχεται, δηλαδή, μέσα από το παραμύθι αυτό η ισορροπία του κόσμου.
Γεννήθηκε γύρω στο 445 π.Χ., ήταν Κυδαθηναιεύς, γιος του Φιλίππου και της Ζηνοδώρας, και ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή. Στο σχολείο ο κωμωδιοποιός διδάσκεται Όμηρο και Ησίοδο, μαθαίνει τον Αίσωπο και ακούει για τον Αρχίλοχο και τον Αλκαίο. Όταν ήταν εννιά ετών, διδάσκεται η Αντιγόνη του Σοφοκλή, όταν κλείνει τα δώδεκα έχει τελειώσει ο Παρθενώνας. και όταν ξεσπάει ο πελ/κός πόλεμος του λείπει ένας χρόνος για να κλείσει τα είκοσι. Πρόφτασε τη δόξα του Περικλή και είδε το θάνατό του, το 429. Θεματολογικά στο έργο του Αριστοφάνη κυριαρχεί η πολιτική, η οποία στην κωμωδία εμφανίζεται για πρώτη φορά με τον Κρατίνο. Συντηρητικός ο ίδιος, υπήρξε πολέμιος του δημαγωγού Κλέωνα και την αντίθεσή του τη βρίσκουμε στους Ιππής. Σατίρισε σκληρά τους πολιτικούς, ακόμη και τον Περικλή, τους στρατηγούς όπως το Λάμαχο, και τους ποιητές, όπως τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο και δε λησμόνησε τον Σωκράτη. Γνωρίζουμε 44 τίτλους έργων του, οι σωζόμενες όμως κωμωδίες του είναι έντεκα: Αχαρνής, Ιππής, Νεφέλαι, Σφήκες, Ειρήνη, Όρνιθες, Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι, Βάτραχοι, Εκκλησιάζουσαι, Πλούτος. Πήρε μία πρώτη νίκη στα Διονύσια και τέσσερις στα Λήναια. Πέθανε γύρω στο 386 π.Χ.
