Ο Δίας, ο νέος κυρίαρχος του κόσμου σκοπεύει να εξοντώσει το ανθρώπινο γένος. Όμως, ο Προμηθέας αντιδρά στα σχέδια του, αντιστέκεται, χαρίζει στους ανθρώπους τη φωτιά και τους σώζει από την καταστροφή. Ο Δίας, για να τον τιμωρήσει, τον καρφώνει στα βράχια της Σκυθίας στέλνοντας το μήνυμα ότι στη νέα τάξη που εγκαθίδρυσε δεν υπάρχουν περιθώρια για ανυπακοή. Ο Προμηθέας υπομένει το μαρτύριό του με αλύγιστη θέληση και διαμηνύει την πίστη του ότι θα επικρατήσει το δίκαιο. Η πένα του Αισχύλου αποτύπωσε στην μνήμη των ανθρώπων το πρόσωπο του Προμηθέα ως το αιώνιο σύμβολο ενός ελεύθερου πνεύματος που αντιμάχεται τις σκοτεινές δυνάμεις. Ο Αισχύλος που έζησε την μεγαλειώδη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών πίστευε ότι μόνο ένας ελεύθερος και δημοκρατικός άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει. Η ελευθερία της πατρίδας του ήταν γι’ αυτόν η βασική προϋπόθεση για να γράψει τις τραγωδίες του.
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες").
Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
