Την ώρα των διακοπών δεν ξέρουμε τι να διακόψουμε. Βάζουμε ερωτήματα δύσκολα όπως αν η τελευταία στιγμή μας θα 'ναι νύχτα. Ψαχνόμαστε, εφτά μέρες μετά την άφιξη απουσιάζουμε. Κάνουμε ακόμα βόλτες σε κυκλικές πλατείες, κοιτάμε τον ευτυχισμένο νέγρο στον τοίχο. Ζητάμε ένα αράβικο σάντουιτς φράγκα εφτά. Αναγνωρίζουμε μηχανές, ξενυχτάμε μάταια περιμένοντας μια επιστροφή αδύνατη, απαντάμε καθυστερημένα σε διαλόγους που έχουν γίνει, σχεδιάζουμε τις κινήσεις ανοιξιάτικης νύχτας μέσα Ιούλη, απορρίπτουμε ταχτικές, ευάλωτοι κατόπιν εορτής. Επώδυνοι μύθοι, άδικο τέλος, οδυνηρή απουσία, περιφερόμενα σώματα, σταθερές διαδρομές Κυψέλη - Εξάρχεια - Αμπελόκηποι. Την ίδια ώρα σταθερά καπνίζουμε ένα ακόμα τσιγάρο στις έντεκα, ή μια τυχαία συνάντηση στις τρεις τη νύχτα, ένα έργο του Γκύντεμπορ διάρκειας 7 λεπτών, μια παρεξήγηση, ένα μπουκάλι Άιρις, ένα γκολουάζ, ένα κουτί σπίρτα, μια τουριστική φωτογραφία, δοκιμές φουστανιών, κλεμμένες μπλούζες, αμφίβολα ραντεβού, αστήριχτες σιγουριές, τωρινή θλίψη.
Μη Διαθέσιμο
