Ο Ρομαντισμός, το κυρίαρχο ρεύμα στη μουσική έκφραση του 19ου αιώνα, μας έχει χαρίσει αριστουργήματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο η "Επαναστατική Σπουδή" του Σοπέν και το επικό μουσικό δράμα του Βάγκνερ, "Το Δακτυλίδι". Αρχικά ως αντίδραση στον Κλασικισμό αλλά και ως συνέχεια του, ο Ρομαντισμός είναι περισσότερο συνδεδεμένος με το έντονο πάθος και το συναίσθημα. Η κυριότερη πρόκληση που αντιμετώπισαν οι Ρομαντικοί συνθέτες ήταν να επινοήσουν φόρμες δόκιμες και με συνοχή, με βάση αυτές που θεωρούνταν παλιομοδίτικες και περιοριστικές.
Σ' αυτή την ευρεία αλλά και διεισδυτική αφήγηση, ο Αρνολντ Γουίτελ αναφέρεται στα επιτεύγματα όλων των σημαντικών Ρομαντικών συνθετών, καλύπτοντας περισσότερο από έναν αιώνα γρήγορων εξελίξεων στα μουσικά και πολιτισμικά πράγματα. Αφού παρουσιάσει τη βασική ιδέα του ίδιου του Ρομαντισμού, περιγράφει την ανατολή της Ρομαντικής μουσικής στη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, όπως φαίνεται και στα έργα συνθετών σαν τους Βέμπερ, Σούμαν, Ντονιτζέτι, Μπερλιόζ και Σοπέν. Τα επιτεύγματα στο χώρο της όπερας των Βάγκνερ και Βέρντι αναλύονται πλήρως, παράλληλα με τα ορχηστρικά, προγραμματικά κυρίως έργα των Λιστ, των εθνικών σχολών της Ρωσίας, της Βοημίας και της Σκανδιναβίας. Εν τέλει ο συγγραφέας ανιχνεύει την άνθηση του όψιμου Ρομαντισμού στη Βιέννη, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στους Μπραμς, Μπρούκνερ και Βολφ και συζητά τους τρόπους με τους οποίους συνθέτες τόσο διαφορετικοί όσο οι Μάλερ, Πουτσίνι, Ραχμάνινοφ και Σιμπέλιους ανταποκρίθηκαν στη Ρομαντική παράδοση και τη συνέχισαν στον 20ό αιώνα.
Το βιβλίο αυτό θα γίνει απαραίτητο όχι μόνο σε μουσικούς και σπουδαστές μουσικής αλλά και σ' αυτούς που ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στη Ρομαντική μουσική χωρίς να έχουν τεχνικές γνώσεις.
Ο Άρνολντ Γουίτελ κατέχει το προνόμιο να έχει εκλεγεί στην πρώτη προσωπική έδρα Μουσικής Θεωρίας και Ανάλυσης σε Βρετανικό πανεπιστήμιο (King's College, Λονδίνο). Έχει ειδικευτεί διδάσκοντας αυτό το θέμα, με αναφορές κυρίως στη μουσική του περασμένου ενάμιση αιώνα, από τότε που έγινε πανεπιστημιακός το 1964, μετά την ολοκλήρωση του κύκλου σπουδών του στο Cambridge. Παράλληλα με τη συστηματική του συμβολή σε ειδικές εκδόσεις μελετών για συνθέτες όπως οι Wagner, Schoenberg, Brahms, Weben, Britten, Tippet και Birtwistle, ασχολήθηκε επί μακρόν με αφηγηματικές μορφές λόγου χωρίς αυστηρά τεχνοκρατικό περιεχόμενο καθώς και με λιγότερο ακαδημαϊκές μουσικές δραστηριότητες, όπως είναι οι ραδιοφωνικές εκπομπές: για πέντε χρόνια παρουσίαζε τη σειρά Concert στο BBC Radio 3.
