Η νύχτα είναι γλυκιά, όλο χάδια· απ' αυτές που προκαλούν στο δέρμα ακαθόριστα ρίγη... Ανάμεσα στις τριανταφυλλιές, το θρόισμα των υφασμάτων, τα γέλια, τους στεναγμούς και τα χιλιάδες φώτα, η γιορτή αστραποβολά.
Πίσω από τα ολάνθιστα φυτά, ο Ζαν Γκοσέν, ένας ξανθός νεαρός με όψη ηλιοκαμένη από το φως του Νότου, παρατηρεί τους χορευτές... Νιώθει χαμένος μέσα στο παρδαλό πλήθος από Παριζιάνους ζωγράφους και γλύπτες...
Η μουσική, τ' αρώματα, τα γυμνά μπράτσα στην αρχή τον τρομάζουν, στη συνέχεια όμως τον μεθούν.
Άξαφνα, βρίσκεται στο πλάι της. Η Σαπφώ! Όμορφη, μυστηριώδης, αισθησιακή. Τον παρασύρει, κι αυτός την ακολουθεί.
Ο έρωτας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα...
Ο έρωτας, αυτό το τόσο πολύτιμο και τόσο τερπνό δηλητήριο που, όταν σταλάξει με μαεστρία στην ψυχή, διεισδύει μέσα της και τη διαβρώνει ώς τα τρίσβαθά της...
Γάλλος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, γνωστός για τις γεμάτες ποίηση και χιούμορ περιγραφές της ζωής στην Προβηγκία. Γεννήθηκε στη Νιμ της νότιας Γαλλίας το 1840. Γιος εμπόρου μεταξωτών, σπούδασε στη Λυών. Το 1858 δημοσίευσε το πρώτο του έργο, την ποιητική συλλογή "Οι ερωτευμένες". Ακολούθησαν τα διηγήματα "Γράμματα από τον μύλο μου" (1869) και μυθιστορήματα όπως τα: "Φρομόν ο νεότερος και Ρισλέρ ο πρεσβύτερος" (1874), "Ναμπάμπ" (1877), "Βασιλείς στην εξορία" (1879), "Ο Ταρταρίνος στις Άλπεις" (1885). Τα έργα του στηρίζονται σε καθημερινές παρατηρήσεις που κατέγραφε σχολαστικά σε σημειωματάρια. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1897.
