Πώς είναι σε κάθε νεύμα που σε καλεί εσύ να φεύγεις ολοένα πιο μακριά χωρίς να αφήνεις πίσω σου δυο λέξεις, να λες έστω ένα ψέμα... Και φεύγεις δίχως μνήμη, χωρίς να κοιτάξεις πίσω...
Αρχές του 20ού αιώνα. Σε μια πόλη του πελοποννησιακού Νότου ξεσπάει μια άγνωστη επιδημία. Οι κάτοικοί της, θίασος ενός πολύχρωμου τσίρκου, φεύγουν αναζητώντας τη σωτηρία. Στο μεταίχμιο πιθανού και απίθανου, πραγματικού και φανταστικού, ο πληθυσμός των Αλυκών, ένα τεράστιο ανθρώπινο μπουλούκι, αναζητεί τη δική του Γη της Επαγγελίας. Στην πορεία τους με συνοδοιπόρο τον θάνατο, έρωτες, πάθη και συγκρούσεις γεννιούνται.
Σε μια φανταστική Ελλάδα, με φόντο τις τεχνολογικές ανακαλύψεις της εποχής (τηλέφωνο, αυτοκίνητο, κινηματογράφος, κ.λπ.), ο πρωταγωνιστής του βιβλίου καθορίζει τη διαδρομή των φυγάδων και μέσω αυτής εξαγνίζεται. Στο βάθος του πίνακα, οι Βαλκανικοί πόλεμοι.
Ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται τον διχασμό του ανθρώπινου προσώπου.
Ο Γιώργος Ξενάριος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει διατελέσει γενικός γραμματέας της Εταιρείας Συγγραφέων, (2007-2010). Διδάσκει δημιουργική γραφή από το 2003 (Κολλέγιο Αθηνών, Εκδόσεις Μεταίχμιο), καθώς και σε διάφορα άλλα σεμινάρια με θέμα τη λογοτεχνία. Συνεργάζεται ως κριτικός λογοτεχνίας με την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" ("Βιβλιοθήκη") και από το 2005 ως κριτικός και σχολιαστής με το περιοδικό "Διαβάζω". Κείμενά του (κριτικές, άρθρα, δοκίμια, συνεντεύξεις) έχουν δημοσιευτεί σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει δύο πεζογραφήματα: την "Πτώση του Κωνσταντίνου" (Καστανιώτης, 1990) και τους "Διδύμους" (Καστανιώτη, 1994). Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Σμιλεύοντας το φως" (Καστανιώτης, 2001).
