Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν δύσκολα για όλους τους Έλληνες. Για τα παιδιά και τους νέους ακόμα πιο δύσκολα. Οι πληγές από τους πόλεμους και, κυρίως τον εμφύλιο πόλεμο, ανοιχτές. Εξόριστοι, φυλακισμένοι, ανεργία, μετανάστευση και ερήμωση της υπαίθρου. Τα παιδιά κατά κανόνα σταματάνε μετά από λίγα χρόνια το σχολείο. Λίγα καταφέρνουν να τελειώσουν το γυμνάσιο. Η στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου ήταν το τελικό χτύπημα.
Η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Τα παιδιά κι οι νέοι προσπαθούνε με στερήσεις και λιγοστά μέσα να οικοδομήσουν το δικό τους μέλλον και να συμβάλλουν κι αυτά για την πρόοδο της Χώρας.
Δημιουργούν το δικό τους έπος μέσα από προσωπικούς αγώνες και βασικά νεανικούς έρωτες. Τα πρόσωπα των διηγημάτων είναι πρωταγωνιστές σε πολύ άνισες μάχες με οικονομικά εμπόδια, αλλά και κοινωνικές προκαταλήψεις.
Αντιήρωες κατά κανόνα επεισοδίων με ανυπέρβλητα εμπόδια και αναντίστοιχα μικρή αξία.
