ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
το λέω: «ήταν μια μέρα δύσκολη κάτω από το σώμα μου
ήρθε και ξάπλωσε ένα μυρμήγκι τόσο κουρασμένο από τις
εξορμήσεις του να βγει να δουλέψει για λίγο φαγητό κι
ύστερα να πάρει το λεωφορείο να γυρίσει πίσω εκεί που
λέει ότι είναι σπίτι του εκεί που είναι το τραπέζι και το
μαξιλάρι του κι ένα μικρό ποτήρι γυάλινο που έχει για να
μαζεύει τη βροχή».
