Οι ιστορίες που άκουσα ήταν επτά, η κάθε μια διαφορετική απ' τις άλλες, όπως κι οι μέρες της εβδομάδας. Άλλες μιλούσαν για την αγάπη και το θάνατο, άλλες για την αγάπη και το πάθος κι άλλες για την απελπισμένη αγάπη.
Ιστορίες ανθρώπων με παράλληλες σχέσεις κι ιστορίες γι' αγάπες που η κοινωνία ποτέ δεν αποδέχτηκε.
Αγάπες που τα 'βαλαν με το χρόνο, τον τόπο, τους ανθρώπους.
Αισθήματα δυνατά κι άνθρωποι άλλοτε δυνατοί κι άλλοτε λιγότερο δυνατοί.
Για τη γιαγιά, όλοι όσοι αγάπησαν ήταν αξιοθαύμαστοι, είτε τα είχαν καταφέρει στη σχέση τους είτε όχι.
Μου είπε πως για να μπορέσει κανείς να νιώσει τόσο μεγάλα αισθήματα, όπως είναι η αγάπη, πρέπει να είναι μεγαλόκαρδος.
Για να μπορέσει όμως να την κρατήσει την αγάπη πρέπει να 'ναι σοφός.
Αυτή ήταν η καπατσοσύνη για τη γιαγιά.
Η Δέσποινα Μιχαηλίδου γεννήθηκε στο Κιλκίς και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Επικοινωνίας και Δημόσιας Διοίκησης. Εργάζεται στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Το 1999 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Τα όνειρα δεν είναι για τους αγγέλους".
