Η διαταγή είχε έλθει από τα άδυτα του Πενταγώνου: "Σκοτώστε τον Μακάριο"! Στην πάντα ταραγμένη Μέση Ανατολή, το 1973 η Κύπρος βρισκόταν στο στόχαστρο πολλών δυνάμεων, τα συμφέροντα των οποίων συγκρούονταν. Οι σχέσεις του εθνάρχη της Μεγαλονήσου με το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη στην Αθήνα ήσαν εξαιρετικά τεταμένες. Όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους για το επόμενο βήμα. Στο ημίφως των διπλωματικών παρασκηνίων, η σκοτεινή μορφή του ραδιούργου Κίσσινγκερ κινούσε τα νήματα. Ο "Κάστρο της Μεσογείου" έπρεπε να φύγει από τη μέση! Μέχρι την τελευταία στιγμή, ο Μακάριος δεν πίστευε ότι οι στρατηγοί θα τολμούσαν. Και οι Τούρκοι περίμεναν να γίνει το εγκληματικό πραξικόπημα για να προχωρήσουν στην εισβολή. Η επίθεση με καταιγισμό σφαιρών στο Προεδρικό Μέγαρο άνοιξε την αυλαία της κυπριακής τραγωδίας.
Ο Γιάννης Μαρής δίνει το χρονικό που συγκλόνισε τον ελληνισμό. Πώς έγινε η επίθεση, ποιος ήταν ο ρόλος των διαφόρων πλευρών, πώς διέφυγε ο Μακάριος. Ο ίδιος ο εθνάρχης δίνει τη μαρτυρία του στον δημοφιλή συγγραφέα. Και ο Γιώργος Λεονταρίτης, άμεσος συνεργάτης του Μαρή στη δημοσιογραφική του πορεία, συμπληρώνει το πολιτικό σκηνικό της εποχής με άγνωστα στοιχεία. Διότι οι Σφαίρες για τον αρχιεπίσκοπο είχαν και άλλους στόχους: Ένα ανάγνωσμα με "σασπένς", που θυμίζει τα πιο συναρπαστικά μυθιστορήματα κατασκοπείας. Κι όμως, δεν επρόκειτο για μυθιστόρημα, αλλά για τη μεγάλη περιπέτεια του Κυπριακού Ελληνισμού...
Γιάννης Μαρής (1916-1979). Ο Γιάννης Μαρής (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου), γιος δικαστικού, γεννήθηκε στη Σκόπελο. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας με παράδοση στο χώρο της πολιτικής. Μεγάλωσε στη Λαμία. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ίδρυσε την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.) από κοινού με τους Ηλία Τσιριμώκο και Σταύρο Κανελλόπουλο, οργάνωση που συμμετείχε στο ΕΑΜ, στης οποίας το δημοσιογραφικό όργανο "Μάχη" διετέλεσε αρχισυντάκτης και αρθρογράφος. Από το 1945 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Το 1950, μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας για το στρατόπεδο της Μακρονήσου, δικάστηκε και κλείστηκε στις φυλακές των Βούρλων στη Δραπετσώνα. Αποφυλακίστηκε χάρη στην παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του πολιτικού ηγέτη Αλέξανδρου Σβώλου. Συνεργάστηκε με τα έντυπα "Προοδευτικός Φιλελεύθερος", "Νέα Γραμμή", "Ελεύθερος Λόγος", "Αθηναϊκή", "Ακρόπολις", "Απογευματινή" και το περιοδικό "Πρώτο". Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1953 με το μυθιστόρημα "Έγκλημα στο Κολωνάκι", που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Οικογένεια". Η επιτυχία του μυθιστορήματος, που εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις "Ατλαντίς", τον ώθησε να συνεχίσει το γράψιμο και έτσι, στο περιθώριο της δημοσιογραφικής δουλειάς του, κατάφερε να γράψει περίπου πενήντα αστυνομικά αφηγήματα, είκοσι σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δύο θεατρικά έργα ("Ο κύριος 5%", που παρουσιάστηκε από το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου και "Ποιος είναι ο Λύσσανδρος", που παρουσιάστηκε από τον θίασο των Ευθυμίου-Μαυροπούλου-Παπαγιαννόπουλου, και τα δύο σε συνεργασία με τον Δ.Κ. Ευαγγελίδη). Όπως σημειώνει ο συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου στην εφημερίδα "Το Βήμα", [...] "Δημιουργός ολόκληρης σχολής συγγραφέων αστυνομικών ιστοριών, ο Γιάννης Μαρής χρησιμοποιούσε την αστυνομική πλοκή ως πρόσχημα. Αυτό που τον ενδιέφερε πραγματικά ήταν η ατμόσφαιρα, το περιβάλλον, οι ανθρώπινες σχέσεις, δημιουργώντας ζωντανούς χαρακτήρες, αποτέλεσμα της συνεχούς παρατήρησης των προσώπων με τα οποία ήρθε σε επαφή στη διάρκεια της πολυετούς του καριέρας. Χαρακτηριστικός ανθρώπινος τύπος του Μαρή και βασικός ήρωας στα περισσότερα βιβλία του, ο αστυνόμος Μπέκας, κοντόχοντρος με ασήμαντη εμφάνιση, δεν ανήκει στους τύπους της νυχτερινής αθηναϊκής ζωής. Είναι υποδειγματικός οικογενειάρχης, δεν έχει διαβάσει ποτέ ποίηση αλλά "τον Βάρναλη τον έχει ακουστά", και πιστεύει ότι "οι ιδιωτικοί αστυνομικοί είναι για τις ταινίες του κινηματογράφου και τα μυθιστορήματα· χωρίς τον μηχανισμό της αστυνομίας πίσω σου είσαι άοπλος, αδύναμος, γυμνός..."" Ο Γιάννης Μαρής πέθανε στην Αθήνα το 1979. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του βλ. Χατζηφώτης Ι. Μ., "Μαρής, Γιάννης", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ. και Αλέξης Ζήρας, "Μαρής, Γιάννης" στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα: Πατάκης, 2007, σ.1333.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. & εφημερίδα "Το Βήμα").
