Είναι, λοιπόν, καιρός της καυχήσεως, καθώς είναι καιρός της εργασίας και της ταπεινοφροσύνης.
Ξεκινώντας το 2009, στόχος μας ήταν ένα φεστιβάλ, όπως αυτό των Φιλίππων, να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα, διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει παραστάσεις, να έχει δικές του παραγωγές, πέρα από αυτές που φιλοξενεί και υποδέχεται, να είναι τόπος ενός πραγματικού ραντεβού που αφορά πάντα το σήμερα. Ένα φεστιβάλ "τοπικό", με την πατούσα του "εδώ και τώρα" και το μέτωπο ψηλά, άγρυπνο και ανήσυχο.
Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε. Αναδείξαμε καινούριους χώρους, ζωντανέψαμε την πόλη και το αίσθημά μας. Είδαμε το φρούριο, το λιμάνι, να ανεβαίνει, να πλαταίνει, τον κόσμο να περιμένει στην ουρά για ένα εισιτήριο, για το ταξίδι.
Ο Πλόος Ωραίος!
Δεν κρύψαμε ποτέ ότι έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στους συγγραφείς, στους ποιητές και στα κείμενα, σ' αυτούς τρέξαμε αμέσως, απ' αυτούς ζητήσαμε "βοήθεια" και μας την προσέφεραν απλόχερα. Είμαστε ευγνώμονες και υπερήφανοι για τα κείμενα που μας εμπιστεύθηκαν, για τις παραστάσεις που "χτίστηκαν" με τα λόγια τους, για τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί μας.
Και τώρα, που βλέπουμε όλα αυτά τα κείμενα εδώ συγκεντρωμένα, καταλαβαίνουμε τι ήταν εκείνο που μας κράτησε, μας στήριξε, μας εγκαρδίωσε -μέσα στις τόσες ευλογημένες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε- και νιώθουμε διπλά ευγνώμονες. Τους οφείλουμε πολλά. Στη Λούλα Αναγνωστάκη, στον Βασίλη Βασιλικό, στον Θεόδωρο Γρηγοριάδη, στους Αντώνη και Κωνσταντίνο Κούφαλη, στον Γιώργο Χρονά, στον Σάκη Σερέφα, στον Μισέλ Φάις, στον Διαμαντή Αξιώτη, στον Κοσμά Χαρπαντίδη, στον Κώστα Ακρίβο, στον Ευριπίδη Γαραντούδη, τη Γλυκερία Μπασδέκη, τον Νίκο Ε. Καραγιαννακίδη. Αλλά και τον Μάνο Ελευθερίου, τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο, τον Κώστα Καναβούρη, τη Λυδία Ελιόγλου, που μας "πρόλαβαν" και τυπώθηκαν πριν από αυτήν τη συγκεντρωτική έκδοση.
Τους ευχαριστούμε για τους δρόμους που μας άνοιξαν.
Θοδωρής Γκόνης
Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ Φιλίππων και ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας
