Πώς ένιωσε κάποιος που βρέθηκε παγιδευμένος στη λάβα που κατέστρεψε την Πομπηία; Κάποιος που δείπνησε με τον Ούννο Αττίλα; Κάποιος που είδε την παράσταση ενός θεατρίνου γάιδαρου στην αγορά του Καΐρου το 1516, τα κλεμμένα Ελγίνεια σε μια υγρή αποθήκη του Λονδίνου το καλοκαίρι του 1808 και τον "Τιτανικό" να χάνεται στα κύματα;
Όλες οι γνώσεις μας για το παρελθόν, οι οποίες δεν αποτελούν απλώς εικασίες, προέρχονται τελικά από ανθρώπους που μπορούν να πουν "Ήμουν εκεί", όπως δηλαδή οι διάφοροι συμπτωματικοί παρατυχόντες, οι ταξιδιώτες, οι πολεμιστές, οι δολοφόνοι, τα θύματα και οι επαγγελματίες ρεπόρτερ, των οποίων τα κείμενα είναι συγκεντρωμένα εδώ. Ο Φλομπέρ κάνει ρεπορτάζ όταν γράφει για τις πόρνες-χορεύτριες στην Έσνα της Αιγύπτου, το ίδιο και ο Δαρβίνος όταν γράφει για τα πουλιά στο Αρχιπέλαγος Γκαλάπαγκος.
Το μπεστ σέλερ του John Carey, Τα μεγάλα ρεπορτάζ, συγκεντρώνει τις διηγήσεις των αυτόπτων μαρτύρων του από απομνημονεύματα, ταξιδιωτικά βιβλία και εφημερίδες, Είναι η ιστορία χωρίς κανένα εξωραϊσμό.
Ένα μωσαϊκό από εκπληκτικές, αξέχαστες εικόνες... [O Carey] έχει δημιουργήσει κάτι πολυτιμότερο από μια καταγραφή της ιστορίας. Έχει δώσει ένα παρελθόν χειροπιαστό, συχνά τρομακτικό. Ο αναγνώστης δέχεται έναν καταιγισμό φωνών και εικόνων οι οποίες θα παραμείνουν στο νου του για πολύ, ακόμα κι όταν θα έχουν ξεχαστεί οι περιγραφές της επίσημης ιστορίας.
"Wall Street Journal"
