Η Ταράτσα στη Ρώμη είναι ένα ιδιόμορφο σύντομο μυθιστόρημα υψηλής ομορφιάς και μουσικότητας αλλά και μια φανταστική βιογραφία ενός καλλιτέχνη, του Μωμ του Χαράκτη, σύγχρονου του Κλωντ Λορραίν, με τον αφηγηματικό τρόπο ενός Βαζάρι ή αλλιώς ενός Μαρσέλ Σβόμπ (Φανταστικοί βίοι) ή κι ενός Ταμπούκι (Όνειρα ονείρων).
Ο Μωμ, χαράκτης ερωτικών κατά προτίμηση θεμάτων, γίνεται ο παράνομος εραστής της κόρης ενός χρυσοχόου που την συνάντησε στην Μπρυζ κατά τα χρόνια της μαθητείας του. Πέφτει θύμα της ζήλειας του αρραβωνιαστικού της και, παραμορφωμένος και εγκαταλελειμμένος, φεύγει από τη Φλάνδρα. Τα ταξίδια του και οι περιηγήσεις του στην Ευρώπη του 17ου αι., μέσα από πολέμους και ταραχές, θα τον φέρουν στη Ρώμη, ύστατο σταθμό πολλά χρόνια μετά τη γέννησή του στη Γαλλία. Η κόρη του χρυσοχόου θα παραμείνει η μοναδική γυναίκα που αγάπησε. Η σκοτεινή τέχνη του, που ακολουθεί τις νέες τεχνικές της μετζοτίντας, θα αντικατοπτρίσει τις ψυχικές διαθέσεις του, στα τοπία του και στις ελευθέριες εικόνες του.
Ο Πασκάλ Κυνιάρ, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και σεναριογράφος, γεννήθηκε το 1948 στο Βερνέιγ-συρ-Αβρ της Γαλλίας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του Ε. Levinas και του Paul Ricoeur. Το 1969 δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο, L' Etre et le balbutiement (δοκίμιο για τον Ζάχερ Μαζόχ). Δίδαξε αρχαία γαλλικά στο Πανεπιστήμιο της Βενσέν. Από το 1969 εργάστηκε ως αναγνώστης για τις Εκδόσεις Γκαλλιμάρ, όπου έγινε διευθυντής σειράς από το 1976 ώς το 1994.
Βιολιστής και βιολοντσελίστας, παίζει σε μουσικά σύνολα. Με τον Philippe Beaussant, επί υπουργίας Ζακ Λανγκ, δημιούργησε το φεστιβάλ Μπαρόκ Όπερας των Βερσαλλιών.
Ασχολούμενος συστηματικά με την αρχαία ελληνική και λατινική παιδεία αλλά και την αρχαία ελληνική και λατινική παιδεία αλλά και την αρχαία κινεζική φιλοσοφία, δημιουργεί ένα έργο που βασίζεται στην ετυμολογική κατάκτηση της γλώσσας, η οποία τον οδηγεί σε μια ποιητική της σιωπής, που θα συναντήσει το μεγάλο κοινό το 1991 με την κινηματογραφική διασκευή του Όλα τα πρωινά του κόσμου από τον Αλαίν Κορνώ.
Σημαντικότεροι τίτλοι : Le Lecteur (1976), Carus ( βραβείο Κριτικών, 1980), Le Salon de Wurtemberg (1986), La Lecon de musique (1987), Tous les matins du monde (1991), Georges de la Tour (μονογραφία, 1991), Le Nom sur le bout de la langue (1993), Le Sexe et l' effroi (1994), Petits Traites (1995), La Haine de la musique (1996), Vie secrete (1998), Terrasse a Rome - Ταράτσα στη Ρώμη (βραβείο μυθιστορήματος Γαλλικής Ακαδημίας, 2000).
Το τελευταίο τρίτομο έργο του Dernier royaume (Les Ombres errantes, Sur le jadis, Abimes) τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ, Οκτώβριος 2002.
Μη Διαθέσιμο
