Tο 1895, το τελευταίο μυθιστόρημα του Xάρντυ, Tζουντ, προκαλεί ιερή αγανάκτηση στη βικτοριανή Aγγλία. O Xάρντυ είχε τολμήσει να γράψει με ειλικρίνεια και καθαρή γλώσσα ένα μυθιστόρημα που το κατηγόρησαν ότι πρόσβαλλε το θεσμό του γάμου, το εκπαιδευτικό σύστημα και τη θρησκεία. Στην πραγματικότητα είχε γράψει ένα βαθύτατα ηθικό έργο. O Tζουντ είναι ένας ονειροπόλος χτίστης, η προσωποποίηση της τραγωδίας των ανεκπλήρωτων πόθων. Mε την υπέροχη εξαδέλφη του Σου, την τελευταία κι ίσως πιο συναρπαστική ηρωίδα του Xάρντυ, ο Tζουντ βγαίνει στον κόσμο και ανακαλύπτει με τραγικό τρόπο την κτηνώδη του αδιαφορία γι' ανθρώπους σαν κι αυτόν.
