Τον καιρό του εμφυλίου. Σε κάποιο νησί (Λέσβος). Ο δραματικός αγώνας των αγωνιστών (παράνομων και ανταρτών) κατά των βιαστών της λαϊκής βούλησης. Τα πάθη τους, οι περιπέτειες τους. Τα βάσανα, οι πόνοι, το αίμα, η πείνα, η δίψα, η ασταμάτητη καταδίωξη, η συνεχής επαφή με τον κίνδυνο, η διαρκής εναλλαγή Αγωνίας - Γαλήνης, η καθημερινή αναμέτρηση με το θάνατο, η καρτερική αντιμετώπιση αποτυχιών και συμφορών.
Μαζί και οι ζεστοί δεσμοί με τους ανθρώπους γύρω τους, οι αναπολήσεις και τα όνειρα τους, οι καημοί και οι θλίψεις τους, οι χαρές και οι λύπες τους, ο έρωτας και ο αγώνας της αγαπημένης για τη σωτηρία του τραυματία συντρόφου της κι ακόμα οι λιγοστές απολαύσεις τους, τα λυρικά σκιρτήματά τους στη θέα της ομορφιάς βουνών και θάλασσας, η μαγεία της νύχτας και του σεληνόφωτος, οι νυχτερινοί ψίθυροι της γης και του χώματος κι οι μυστικές φωνές του δάσους.
Ο συγγραφέας Μιχάλης Λιαρούτσος γεννήθηκε στην Τήνο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στην κατοχή ήταν στέλεχος της ΕΠΟΝ και διατέλεσε γραμματέας της οργάνωσης στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας. Στα χρόνια του Εμφυλίου βρέθηκε στη Μυτιλήνη. Πιάστηκε το 1950, καταδικάστηκε από έκτακτο Στρατοδικείο και πέρασε χρόνια στις φυλακές. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως υπάλληλος. Ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ), της οποίας διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της, καθώς και του Συνδέσμου Φίλων του Μουσείου της ΕΠΟΝ, του οποίου διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του. Σήμερα ζει στην Καισαριανή, όπου εκλέχτηκε Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της, κατά την περίοδο 1978-1982. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και συγγραφέας έξι πεζογραφημάτων. Έχει τιμηθεί με το λογοτεχνικό Βραβείο Λουντέμη.
