Το ανθρώπινο ζώο, από το απώτερο παρελθόν στο εγγύς μέλλον

«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ διαφέρουμε από τα υπόλοιπα ζώα. Δεν παύουμε ωστόσο να είμαστε ζώα, ένα μεγαλόσωμο είδος θηλαστικού. Η αντίφαση αυτή αποτελεί το πιο συναρπαστικό μας γνώρισμα, ένα γνώρισμα που ακόμη δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πώς προέκυψε και τι σημαίνει. »Από τη μια μεριά, φαίνεται να υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα που μας χωρίζει από όλα τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και μας κάνει να πιστεύουμε ότι εκείνα διαθέτουν κάποια κοινά ζωικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν διαθέτουμε εμείς· ή ότι εμείς διαθέτουμε κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν εκείνα -όπως τη γλωσσική επικοινωνία, τη δημιουργία έργων τέχνης, την κατασκευή πολύπλοκων εργαλείων, την ένδυση, αλλά και ορισμένα ζοφερά γνωρίσματα, όπως τη μαζική εξόντωση μελών του είδους μας και άλλων ειδών. »Από την άλλη, ωστόσο, διαθέτουμε τα ίδια όργανα, τα ίδια γονίδια και τα ίδια χημικά μόρια με τα άλλα ζώα. Μάλιστα, δεν χωρά αμφιβολία για το τι είδους ζώο είμαστε. Ήδη από τον 18ο αιώνα, οι επιστήμονες που μελετούσαν την ανθρώπινη ανατομία είχαν αντιληφθεί ότι μοιάζουμε πολύ με κάποιους αφρικανικούς πιθήκους, τους επονομαζόμενους χιμπαντζήδες. Σήμερα έχουν διαπιστώσει ότι η γενετική ομοιότητα του ανθρώπου με τους χιμπαντζήδες ξεπερνά το 98%. »Στο βιβλίο θα διερευνήσουμε πώς και γιατί αναπτύξαμε τα μοναδικά χαρακτηριστικά μας, τόσο τα καλά όσο και τα κακά. [...]»