Η ευτυχία που αναζητείται από τόσο πολλούς αλλά αποκτιέται από τόσο λίγους, η ευτυχία αυτή, που δεν σπάζει έτσι εύκολα όπως το γυαλί του γνωμικού, τίθεται εδώ μέσα από μορφικά τελειωμένες διατυπώσεις προς συζήτηση. Δεν πρόκειται για κάποια ανιαρή νοήμονα φιλοσοφία, αλλά για σοφία γεμάτη απαυγάζουσα ζωή και βαθιά ευθυμία. Η σοφία αυτή δύναται να αφυπνίσει και πάλι μέσα στον αναζητητή την απόκρυφη πηγή αληθινής ευτυχίας που υπάρχει στα εσώτερα βάθη του είναι του, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημιουργική δύναμη της ατομικής άφθαρτης αγάπης.
Γεννήθηκε το 1876 στο Aschaffenburg και πέθανε το 1943 στο Massagno-Lugano.
Εκπαιδεύτηκε ως ζωγράφος στο Stadel της Φρανκφούρτης καθώς και στις ακαδημίες του Μονάχου, του Παρισιού και της Βιέννης.
Καθοριστικό όμως για τον καλλιτέχνη, που το εγκόσμιο όνομα του ήταν Joseph Anton Schneiderfranken, ήταν τα βιώματα του στην Ελλάδα που τον οδήγησαν τελικά σ' αυτό που καταδεικνύει στα βιβλία και τους πίνακες του. Παράλληλα με τα -ως επί το πλείστον ελληνικά- τοπία δημιούργησε επίσης και πίνακες "πνευματικού περιεχομένου", οι οποίοι με την ενόραση τους σε πνευματοκοσμικές επικράτειες της ζωής, αποτελούν απόλυτη καινοτομία στην ιστορία της τέχνης.
Παράλληλα με τη δημιουργία στο χώρο της ζωγραφικής έγραψε ένα "πνευματικό έργο" από πολυάριθμους τόμους που έλαβε τον τίτλο Hortus "Conclusus", δηλαδή "περιφραγμένος κήπος".
Μέσα από καινούργιες πάντα οπτικές γωνίες καταδεικνύεται στον αναγνώστη ο Δρόμος προς τα βάθη του Οίκου του εαυτού και αφυπνίζεται η αισθαντική του ικανότητα για το Αιώνιο. Σταδιακά, το υπό διαίσθηση υπαρκτό καθαρίζει τόσο, ώστε οδηγεί σε μια απελευθέρωση της συνείδησης και βήμα προς βήμα στην αφύπνιση της δικής του πνευματικής υπόστασης.
