Αν σταματούσαμε να ζούμε σαν θύματα, πώς θα ήταν η ζωή μας; Αν πιστεύαμε στον εαυτό μας, ποιες επιλογές θα είχαμε κάνει; Αν οι σκέψεις μας, αντί να γκρεμίζουν, έχτιζαν; Αν αγαπούσαμε πραγματικά;
1686, Βρετάνη. Η Γκαέλ, ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι ερωτευμένο με τον Λοΐκ και τη ζωή, πέφτει στη θάλασσα από τo απόκρημνο βουνό κοντά στο κάστρο της οικογένειάς της.
21ος αιώνας. Ο Φοίβος ζει στον Βόλο παγιδευμένος σε μια σχέση συμβατική. Φυλακισμένος στις ενοχές του, καταπιέζει τα όνειρά του, ενώ φοβάται να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη.
Η Αλκυόνη εργάζεται στη Λυών. Παρότι σπούδασε ψυχολογία, δεν μπόρεσε ποτέ να βρει την αρμονία μέσα της. Στις σχέσεις της με τους άντρες είναι αυτοκαταστροφική. Τα πάντα όμως αλλάζουν όταν ανακαλύπτει ότι τη ζωή της βαραίνει μια κατάρα από τον 17ο αιώνα.
Ποια γεγονότα συνδέουν αυτούς τους ανθρώπους; Πώς από τα βάθη του χρόνου μπορούν να σβηστούν το μίσος, η δυστυχία και το βάρος του θανάτου, και να αναβλύσει το φως μες στις ψυχές τους; Και πώς ο έρωτας και η συνειδητή αγάπη μπορούν να αποτελέσουν οδηγό στην πορεία της ψυχής προς την ολοκλήρωση;
Το «διαμαντένιο σώμα» προσφέρει μια διαφορετική προσέγγιση της ύπαρξης. Απελευθερώνει από τους περιορισμούς του υποσυνείδητου φέρνοντας στη ζωή μας θετική ροή και ευτυχία.
Γαλλίδα με ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας της, η Ζοέλ Λοπινό επέλεξε να ζει και να κάνει καριέρα στην Ελλάδα τολμώντας να γράφει σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική της. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, όπου γεννήθηκε και έζησε. Αφιερώθηκε για είκοσι χρόνια στη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας σε δικά της ινστιτούτα στην Αθήνα. Από το 1996 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορημάτων, παιδικών βιβλίων και θεατρικών έργων. Είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών.
