Η πεζογράφος Πέλα Σουλτάτου εμφανίζεται στη θεατρική γραφή με το πρώτο αυτόνομο έργο της Το μήλο του Αδάμ, έπειτα από συμμετοχή σε συλλογικούς τόμους με τα έργα Οι αμαζόνες πάντα επιστρέφουν και Άλογα.
Στο μονόπρακτο Το μήλο του Αδάμ, η Έρη φαίνεται να προετοιμάζεται, με τη βοήθεια της μητέρας της, να γιορτάσει την τελευταία ημέρα της εργένικης ζωής της, αφού την επομένη θα παντρευτεί αντίθετα με τη θέλησή της τον Χερρ Μίλτενμπεγκερ, έναν Ελβετό εύπορο ηλικιωμένο. Η μητέρα της Εύα, είναι μία εντυπωσιακή και διακεκριμένη γυναίκα, αντίθετα με την κόρη της, η οποία φαίνεται συντετριμμένη από τα βιώματά της, παροπλισμένη στη σκιά της Εύας αλλά και των τριών φιλενάδων της.
«Δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά του έργου είναι ότι το μονόπρακτο έλκει την έμπνευσή του από το θεατρικό έργο του Fassbinder Bremer Freiheit (Ελευθερία στη Βρέμη) και ότι η συγγραφέας, για την παραστασιμότητα του έργου της, έθεσε μία “απαραίτητη προϋπόθεση”: τα δραματικά πρόσωπα μητέρα και φίλες της ηρωίδας να ενσαρκωθούν από την ίδια ηθοποιό – το ίδιο εξουσιαστικό πρόσωπο με διαφορετικά προσωπεία, κάθε ένα από τα οποία αντιπροσωπεύει ευρείες κοινωνικές δομές όπου κυρίαρχα θηλυκά ελέγχουν γυναίκες και παιδιά κατά το πρότυπο της πατριαρχικής ιδεολογίας», όπως αναφέρει στο Επίμετρο η Επίκουρη Καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Κατερίνα Διακουμοπούλου.
Η Πέλα Σουλτάτου γεννήθηκε στην Κρήτη και ζει στην Αθήνα. Έχει κάνει σπουδές στην Κοινωνιολογία και τη Δημόσια Υγεία και είναι κάτοχος PhD στις Επιστήμες της Αγωγής από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Διδάσκει σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και εργάζεται στον δημόσιο τομέα. Το 2013 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, Τα φώτα στο βάθος, με το ψευδώνυμο Niemands Rose. Το βιβλίο δραματοποιήθηκε σε σκηνοθεσία της Εστέρ Γκονζάλες στο «Από Μηχανής Θέατρο». Έχει αρθρογραφήσει σε διάφορα σάιτ, έντυπα και εφημερίδες, ενώ από το 2007 διατηρεί το μπλογκ «Του κανενός το ρόδο».
