Μπορεί ένα ταξίδι στην πατρίδα των γονιών μας να αποτελέσει το έναυσμα για μια διπλή εξερεύνηση, μια εξερεύνηση του χώρου και της Ιστορίας αλλά και της ψυχής μας;
Η απάντηση που δίνει το παρόν βιβλίο είναι καταφατική. Μαρτυρία, ταξιδιωτικό χρονικό, αυτοβιογραφικό αφήγημα, αλλά και εκτενές σχόλιο πάνω στα εξιστορούμενα, το "Ρόδι της Περσεφόνης" είναι ένα σύνθετο και αφηγηματικά υβριδικό κείμενο. Ο Ουίλλιαμ Σπάνος, Ελληνοαμερικανός ακαδημαϊκός και θεωρητικός της λογοτεχνίας, με προβληματική σχέση τόσο με την ελληνικότητά του όσο και με το γεγονός ότι συστήνεται στον κόσμο με το αμερικανικό του διαβατήριο, πραγματεύεται από τη μια την ιστορική πληγή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα και από την άλλη τις ψυχικές μεταπτώσεις που του προκαλεί η εξοικείωση με τις ελληνικές του ρίζες.
Στάσεις σε αυτό το οδοιπορικό είναι οι Μυκήνες, η Καλαμπάκα, τα Κύθηρα, τα Ανώγεια και ο Ψηλορείτης και, τέλος, η Κωνσταντινούπολη και η Λευκωσία. Το τέλος των ταξιδιών αυτών χαρίζει στον αφηγητή όχι μόνο τη γνώση μιας βαρύθυμης και βασανισμένης Ελλάδας του τέλους της δεκαετίας του '60, αλλά και την αυτογνωσία του, τη γνώση δηλαδή του ότι δεν ανήκει ολοκληρωτικά πουθενά παρά είναι καταδικασμένος, σαν την Περσεφόνη του τίτλου, να ζει στο διάμεσο, στο ρήγμα δύο κόσμων. Η παραδοχή αυτή οδηγεί τον συγγραφέα -και εμάς μαζί του- σε μια γενναιόδωρη, ουμανιστική θεώρηση της έννοιας της προσωπικής ταυτότητας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Ο Γουίλιαμ Βαΐου Σπάνος είναι διακεκριμένος καθηγητής (Distinguished Professor) της αγγλικής και συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Μπινγκχάμτον και ιδρυτής του "boundary 2", ενός πολύ φημισμένου και έγκυρου περιοδικού στο χώρο της θεωρίας και κριτικής της λογοτεχνίας. Έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Μάντισον του Γουισκόνσιν, το 1964. Το έργο του στο πεδίο της λογοτεχνικής θεωρίας επηρεάστηκε από την έννοια της "Destruktion", στη μεταφυσική θεωρία του Μάρτιν Χάιντεγγερ, και, σε μικρότερο βαθμό, από τους θεωρητικούς της αποδόμησης Ζακ Ντεριντά και Πολ ντε Μαν. Στο πεδίο της πολιτισμικής κριτικής, υιοθετεί τη μεταμοντέρνα προσέγγιση της έννοιας της παγκοσμιοποίησης, με αναφορές από τον Χάιντεγγερ έως τον Νίτσε και τον Φουκό. Έχει γράψει τα βιβλία: "Repetitions: the Postmodern Occasion in Literature and Culture", Louisiana State University Press, 1987, "The End of Education: Toward Postshumanism", University of Minnesota Press, 1993, "Heidegger and Criticism: Retrieving the Cultural Politics of Destruction", University of Minnesota Press, 1993, "The Errant Art of Moby-Dick: The Cold War, the Canon, and the Struggle for American Literary Studies", Duke University Press, 1995, "America's Shadow: An Anatomy of Empire", University of Minnesota Press, 1999, "The Legacy of Edward W. Said", University of Illinois Press, 2009, "In the Neighborhood of Zero", University of Nebraska Press, 2010, καθώς και πολλά άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά όπως τα "boundary 2", "Rethinking Marxism", "Modern Greek Studies", κ.ά.
