[...] Ο Φιλελληνισμός παρουσιάστηκε με διάφορες μορφές. [...]
Η κυριότερη όμως έκφραση του Φιλελληνισμού ήταν η συρροή εθελοντών για τον αγώνα, από τις πρώτες ακόμη μέρες της Ελληνικής Επανάστασης. Παλαίμαχοι στρατιώτες των Ναπολεόντειων πολέμων από διάφορες χώρες, αντίθετοι μάλιστα μεταξύ τους Γάλλοι και Γερμανοί κυρίως αλλά και Ιταλοί, Πολωνοί, Ολλανδοί και άλλοι, καθώς και ενθουσιώδεις νέοι φοιτητές ιδεολόγοι κατέβηκαν στην Ελλάδα να πολεμήσουν στους Οθωμανούς για την ελευθερία των Ελλήνων.
Ένας από αυτούς ήταν ο Johann Daniel Elster, εθελοντής από τους πρώτους που έτρεξαν. Από τη Μασσαλία έφθασε μαζί με άλλους στην Ελλάδα και κατατάχθηκε ως ιατρός στο Τάγμα των Φιλελλήνων που συγκροτήθηκε από το φιλέλληνα στρατηγό Karl Graf νοn Normann-Ehrenfels στην Κόρινθο, το ακολούθησε στην εκστρατεία στη Δυτική Ελλάδα τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1822 και παραβρέθηκε στη σημαντική μάχη του Πέτα όπου το Τάγμα αποδεκατίστηκε.
Στο ημερολόγιό του ο Elster διηγείται την ιστορία του Τάγματος των Φιλελλήνων από τη συγκρότησή του στην Κόρινθο το Μάιο του 1822, τις μετακινήσεις του και τη συμμετοχή στην εκστρατεία της Δυτικής Ελλάδας, τη μάχη στο Κομπότι, την καταστροφή στο Πέτα και Την επιστροφή του ιδίου στο Μεσολόγγι. Περιγράφει με λεπτομέρειες Τη ζωή των ημερών εκείνων, τις ταλαιπωρίες και τον ηρωισμό των εθελοντών Φιλελλήνων και κάνει κρίσεις για πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς μάλιστα να ωραιοποιεί τα πράγματα.
Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του ημερολογίου που έγινε το 1828 στο Baden, υπάρχει το εξής σχόλιο μιας ελβετίδας Φιλελληνίδας:
"Το βιβλίο αυτό δεν έχει γραφεί δια μανιώδεις Φιλέλληνας, ούτε δι' εχθρούς των Ελλήνων, αλλά δια φίλους αυτής ταύτης της Ελληνικής υποθέσεως". [...]
(Ι.Κ. Μαζαράκης - Αινιάν, από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Johann Daniel Elster γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1796 στο Benshausen της Πρωσίας και πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 1857 στο Wettingen (Καντόνι Aargau) της Ελβετίας.
Από μικρός έδειχνε κλίση για τη μουσική και ο πατέρας του τον ώθησε από νωρίς να μάθει πιάνο, όργανο και βιολί. Η οικογένειά του όμως τον προόριζε για κληρικό κι έτσι πήγε αρχικά στο γυμνάσιο και το 1816 στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Εκεί τραυματίστηκε σε μια μονομαχία και στη συνέχεια άλλαξε τη θεολογία με την ιατρική. Τύπος ανήσυχος και εριστικός βρέθηκε στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Λεγεώνα των Ξένων και το 1821 ξαναγύρισε στην πατρίδα του για να συνεχίσει τις σπουδές του στην ιατρική. Ύστερα από νέες περιπέτειες, αναγκάστηκε να ξαναφύγει για τη Μασσαλία και από εκεί για την Ελλάδα, όπου κατατάχθηκε ως ιατρός με το βαθμό του ταγματάρχη στο Τάγμα των Φιλελλήνων που είχε ιδρύσει ο φιλέλληνας Στρατηγός Karl Graf νοη Normann στην Κόρινθο. Παρακολούθησε την πορεία του Τάγματος από την Κόρινθο στην Πάτρα, το Αίγιο, το Μεσολόγγι μέχρι τη μάχη του Πέτα, που υπήρξε και το οδυνηρό τέλος του Τάγματος.
Στο Κομπότι ίδρυσε στρατιωτικό νοσοκομείο για τις ανάγκες του εκστρατευτικού σώματος. Το νοσοκομείο αυτό τελειοποίησε και επέκτεινε αργότερα ο ελβετός Mayer, που τον προμήθευε με φάρμακα.
Μετά το θάνατο του Normann το 1823, ύστερα από αρκετούς σταθμούς και περιπέτειες πάλι, επέστρεψε στην Ευρώπη. Μετά το θάνατο της πρώτης του γυναίκας, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά και εγκαταστάθηκε οριστικά κοντά στο Baden της Ελβετίας, όπου ασχολήθηκε πλέον επαγγελματικά με τη μουσική μέχρι το θάνατό του.
Μη Διαθέσιμο
